دزفول شهری در استان خوزستان : دِزفول یکی از شهرهای استان خوزستان و مرکز شهرستان دزفول است. این شهر که در ساحل رودخانهٔ دز واقع شده‌، از لحاظ وسعت و جمعیت، دومین شهر بزرگ استان و بزرگ‌ترین شهر در شمال خوزستان محسوب می‌شود؛ این شهر در سال ۱۳۹۵ خورشیدی با جمعیتی بالغ بر ۲۶۴٬۷۰۹ نفر، ۳۱ امین شهر پرجمعیت ایران و پرجمعیت‌تر از ۷ مرکز استان بوده‌است.با شهرستان دزفول اشتباه نشود.اطلاعات اجمالی دزفول دسفیل, کشور …دزفول که در دامنه‌های زاگرس میانی جای دارد، پیشینهٔ تاریخی‌اش به زمان ساسانیان بازمی‌گردد و پیش از آن نیز به عنوان بخشی از سرزمین‌های امپراتوری‌های عیلام و هخامنشیان به‌شمار می‌رفته‌است. فرهنگ مردم دزفول را می‌توان آمیزه‌ای از فرهنگ‌های کهن خوزستان دانست. مناطق اطراف دزفول در حدود ۵ هزار سال، زیستگاه مردم این نواحی بوده‌است.دزفول دارای زمستان و پاییزی مدیترانه‌ای است و زیست‌بوم آن از پایان زمستان تا ابتدای بهار بسیار سرسبز است. این شهر با زیست‌بوم جلگه‌ای-کوهپایه‌ای و کوهستانی خود در سراسر سال و به ویژه در روزهای نوروز پذیرای شمار بسیاری از گردشگران است. گرم‌ترین و سردترین ماه‌های سال در دزفول به ترتیب ماه‌های تیر و دی هستند. بررسی یک دورهٔ آماری آب و هوایی نشان‌دهندهٔ آن است که حداقل درجهٔ حرارت دزفول ۱۵ درجه و حداکثر آن ۴۵ درجه سانتی‌گراد است.دزفول از شهرهای تأثیرگذار در وقوع انقلاب ۱۳۵۷ در ایران بوده‌است و در خلال جنگ ایران و عراق نیز به دفعات توسط موشک‌های ارتش عراق، مورد حمله قرار گرفت. مقاومت‌های مردم این شهر در طول جنگ، موجب شد تا دزفول در این دوره به «شهر استقامت» و «پایتخت مقاومت ایران» معروف گردد.

شهر زیبای دزفول دارای جاذبه های گردشگری فراوان میباشد :

1. پل باستانی( ساسانی) دزفول
2. آسیاب های رودخانه دز
3. آبشار شوی
4. بازار کهنه (قدیم)
5. دژ محمد علی خان
6. دریاچه سد دز
7. رودخانه دز
8. جنگل ها و بیشه ها
9. کول خرسون
10. دره توبیرون
11. چال کندی
12. خانه های تاریخی و بافت قدیم و سنتی
13. مراکز خرید

1. پل باستانی(ساسانی) دزفول:

معرفی پل قدیم دزفول

اگر به دزفول سفر کرده باشید در گشت‌وگذراتان پلی تاریخی و قدیمی را روی رودخانه دز دیده‌اید؛ پلی که موجب نام‌گذاری این شهر به دزپُل یا دزفول شده است‌. این پل امروزه با نام‌های متعددی چون پل اندامشک، پل اندامش، پل روناش، پل قدیمی، پل ساسانی، پل شاپوری، پل رومی و پل باستانی دزفول شناخته می‌شود. 

پل ساسانی دزفول  یکی از قدیمی‌ترین پل‌های جهان است که همچنان کاربری خود را حفظ کرده است

پل ساسانی دزفول که یکی از قدیمی‌ترین پل‌های جهان به شمار می‌رود تا یک دهه پیش محل تردد وسایل نقلیه و راه عبور شهرهای شوشتر، اندیمشک و دزفول بوده است. این پل حلقه ارتباط بین شرق و غرب دزفول و حتی روزگاری یکی از راه‌های مهم ارتباط بین منطقه جندی شاپور و سرزمین بین‌النهرین بوده است. در سال ۱۳۹۰ به‌منظور حفظ آن، شهرداری دزفول در قسمت ورودی پل میدانی آجری ساخت و این پل به محل عبور عابران پیاده و گردشگران تبدیل شد.

پل ساسانی دزفول از جاهای دیدنی استان خوزستان است و در سال ۱۳۱۰ با شماره ثبتی ۸۴ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.

قدمت پل ساسانی دزفول

قدمت پل باستانی دزفول به دوره ساسانیان باز می‌گردد. در سال ۲۶۰ میلادی، هنگامی‌که شاپور اول ساسانی در جنگ با والرین پیروز شد با به کارگیری اسرای رومی به احداث پلی روی رودخانه دز پرداخت. به دستور وی ۷۰ هزار اسیر رومی کار ساخت این پل را شروع کردند. برای حفاظت از پل نیز قلعه‌ای بنا شد که در محل قدیمی آن محله‌ای به همین نام (قلعه) وجود دارد. از آنجا که رومی‌ها در ساخت پل شرکت داشتند این پل نام رومی به خود گرفت و به‌عنوان پل رومی نیز شناخته می‌شود. البته رومن گیرشمن، باستان‌شناس فرانسوی، چنین بیان کرده است که:

ایرانی‌ها نیازی به علم مهندسی رومی‌ها نداشتند و آن‌ها را به‌عنوان نیروی کار در ساخت این پل به کار گرفتند.

پل ساسانی دزفول در دوره ساسانیان و به دستور شاپور اول ساسانی ساخته شده است

شاپور با ساخت این پل زمینه را برای لشکرکشی و عبور آسان لشکریانش از رودخانه دز فراهم کرد. همچنین پایه‌های پل را به‌صورت بند یا سد ساختند تا بتوانند سطح آب رودخانه را بالا ببرند و نهرهای اطراف را پر آب کنند. علاوه بر این‌ها شاه‌راه عظیم ارتباطی نیز با ساخت این پل و پل‌هایی در شوشتر و روی رودخانه کرخه ایجاد شد.

معماری پل ساسانی دزفول

پل قدیمی دزفول مانند سایر پل‌های تاریخی با استفاده از مصالحی چون آجر، سنگ، ساروج بنا شده است؛ ساروج تشکیل یافته از خاکستر، آهک، ماسه بادی و لویی یا نی رودخانه که له می‌شود، تخم‌مرغ، موی بز و شیر است که عملکرد و راندمان و مقاومت ساروج را بالا می‌برد. در ساخت این پل از سنگ‌های بزرگ ماسه‌ای اطراف شوشتر استفاده کرده‌اند که با بست‌های فلزی بهم متصل شده‌اند. این پل دارای ۱۴ دهانه است و طول آن به ۳۷۰ متر می‌رسد. از سازه اصلی پل ساسانی دزفول تنها پایه‌های آن باقی مانده است که در عصر صفوی روی این پایه‌ها ساختمان فعلی پل احداث شد. طاقدیس‌های پل نیز مربوط به این دروه است و عرشه پل که با مصالح امروزی چون سیمان و فلز ساخته شده مربوط به دوران پهلوی اول و رضاشاه است.

مرمت و بازسازی پل ساسانی دزفول

پل ساسانی دزفول در گذر زمان به‌دلیل حوادث انسانی همچون جنگ تحمیلی و عوامل طبیعی مانند سیل، آسیب زیادی به خود دیده است؛ اما همچنان پابرجا و استوار، تاریخ و هویت خود را روایت می‌کند. اولین مرمت این پل را به قرن چهار و حکومت دیلمیان نسبت می‌دهند که در زمان عضدالدوله دیلمی صورت گرفته است. بعد از آن در عصر صفویان عرض پل برای عبور و مرور عریض‌تر شد و در دوره افشاریه و قاجاریه نیز مرمت‌هایی در آن صورت گرفت.

پل ساسانی دزفول در دوره‌های دیلمی، صفوی، افشار، قاجار و پهلوی مرمت و بازسازی شده است

در دوره پهلوی اول و بعد از جنگ جهانی اول، رضاشاه با پرداخت هزینه‌هایی به دولت انگلیس پل را آزاد کرد. با توجه به اهمیت تاریخی، این پل در سال ۱۳۱۰ به ثبت ملی رسید و حتی تصویر آن روی پول‌های ملی چاپ شد که نمونه این پول‌ها در موزه بانک ملی نگهداری می‌شوند. در سال ۱۳۱۶ پل مرمت و احیا شد و به‌شکل کنونی خود درآمد.

پل ساسانی دزفول کجاست؟

پل رومی در استان خوزستان قرار دارد و یکی از دیدنی‌های دزفول است. این پل روی رودخانه دز میان دو بوستان ساحلی رعنا و ولیعصر قرار دارد و شرق و غرب شهر دزفول را به هم وصل می‌کند.

• آدرس پل ساسانی دزفول: رودخانه دز، بین بوستان ساحلی رعنا و بوستان ولیعصر (مشاهده روی نقشه)

2: آسیاب های رودخانه دز

آسیاب‌های آبی دزفول یکی از آثار ارزشمند تاریخی شهرستان دزفول به‌شمار می‌روند و به شماره ۳۹۸۴ در ردیف آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌است. این آسیاب‌‌های آبی دارای مالکیت خصوصی بوده که به آسیابان به اصطلاح محلی لُوینه می‌گفتند. تعداد آسیاب‌ها در دوره‌ صفویه حدود ۵۰ تا ۶۰ عدد بود که بخشی از آن‌ها در اثر سیلاب‌های فصلی تخریب شدند. آسیاب‌های آبی دزفول در بخش‌های مختلف رودخانه دز قرار دارند. بخشی از آن‌ها به فاصله حدود ۸۰۰ متر از سد تنظیمی (دزفول) و در جنوب تفریحگاه ساحلی دز، بخشی در زیر پل جدید (دوم) دزفول و بخشی دیگر نیز در کنار پل قدیم این شهرستان ساخته شده‌اند.

پیشینه تاریخی آسیابهای آبی دزفول در ارتباط با پل قدیم (دزفول) بوده که به دوره ساسانیان باز می گردد ^{[نیازمند منبع]} اما عمده آثار موجود از آسیاب‌ها که در سه بخش از رودخانه موجود است به دوره تاریخی صفویه و قاجاریه باز می گردد.این سازه‌ها از مصالحی چون قلوه سنگ رودخانه ایی، آجر و با ملات ساروج ساخته شده‌اند.شکل معماری آسیاب‌ها برگرفته از سبک معماری بومی شهرستان دزفول بوده و به صورت یک مجموعه به هم پیوسته ساخته شده و به هم مربط هستند.

نوع ساخت سازه آسیاب‌ها

پایه این آسیاب‌ها از ملات گچ، خاکستر و آجرها در سه ردیف ساخته شده‌اند و در قسمت‌هایی از سنگ ساخته می‌شود. دیوارها نیز از آجر و سنگ قلوه رودخانه و ملات ساروج که نوعی آهک‌ بندی بوده پوشیده شده‌است. نحوه کنار هم قرارگیری آسیاب‌ها به شکلی است که در گذشته حالت سد مانند داشته تا آب را به جای مورد نظر هدایت کنند. این سیستم، سیستم پیشرفته ساسانی بوده‌است ^{[نیازمند منبع]} که قسمت اول رودخانه را قطع می‌کند. این سازه‌ها پل بند یا دَمبِرِج نام دارند. ارتفاع درون اتاقک این آسیاب‌ها تا کف رودخانه حدود چهار متر است و حالت تقارن دارند.

قدمت و تغییرات

رومن گیرشمن در کتاب هنر انسان این سیستم را قدیمی‌ترین سیستم‌های آبیاری جهان در دوره باستان معرفی کرده و قدمت آن را در حدود ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ سال عنوان می‌کند ^{[نیازمند منبع]} که پژوهش‌های جدید این قدمت را تأیید می‌کنند. هم‌چنین در وسط رودخانه بر یکی از دهانه‌ها آثار طاق عظیمی است که شبیه ایوان‌های ساسانی بوده و با توجه به علاقه شاهان ساسانی می‌توان آن را باقی‌مانده جایگاه سردار یا محتشمی در گذشته در نظر گرفت. این سازه‌ها پل‌بند عظیمی هستند که بعدها با تغییراتی در قسمت‌های آن به آسیاب تبدیل شد. با توجه به طول زمان تغییراتی توسط سیلاب‌ها و عوامل انسانی رخ داده در آن‌ها آخرین تغییرات را می‌توان در زمان صفویه با تکامل سیر تولید آجر و تغییر در ابعاد آن به اندازه ۱۸.۵ در ۱۸.۵ در ۳.۵ سانتی‌متر برشمرد.

کاربرد و نحوه عملکرد

درون آسیاب‌ها سنگ ۲ تکه قسمت پایین ثابت بوده و بر اثر نیروی آب رودخانه چرخ بالایی به چرخش درآورده می‌شده است. در هر آسیاب پنج نفر کارگر داشته که مسئولیت‌های مختلفی شامل مسئول گندم آوردن با قاطر، مسئول آوردن گندم‌ها تا سنگ آسیاب، مسئول سنگ آسیاب و مسئول جمع‌آوری آرد داشته‌اند. هم‌چنین یک نفر در شب‌ها مسئول آسیاب بوده‌است. در گذشته در فصولی که میزان حجم آب رودخانه کم می‌شد برای بالا آمدن سطح آب و نیز انحراف آب به سمت آسیاب‌ها از سبدهای حصیری که درون آن‌ها را از سنگ پر می‌کردند و روی هم قرار می‌گرفته‌استفاده می‌شده است که در مجموع تشکیل یک بند انحرافی را می‌دادند و در اصطلاح محلی به آن چوسله گفته می‌شد. آسیاب‌ها با نمای کشتی مانند ساخته شده‌اند؛ این نوع معماری برای تنظیم فشار آب یا تشدید آن بوده‌است.

کاربرد کنونی و بازسازی

با توجه به ارزش‌های تاریخی، معماری و فرهنگی این آسیاب‌ها به تازگی تلاش‌هایی توسط سازمان نوسازی بهسازی شهرداری دزفول برای حفظ، مرمت و بازسازی این آسیاب‌ها صورت گرفته که عمده این تلاش‌ها زیر پل دوم دزفول که به آسیاب‌های شیخ و عماد معروف است انجام شده‌است. هم‌چنین در زمینه استفاده بهتر از طریق محوطه‌سازی و ایجاد سفره خانه سنتی در کنار این سازه‌ها و بازسازی و راه‌اندازی چرخ یکی از آسیاب‌ها، این مجموعه لقب موزه آب به خود گرفته که استقبال خوبی از آن صورت گرفته‌است.

3: آبشار شوی

آبشار شِوی بزرگ‌ترین آبشار طبیعی خاورمیانه و یکی از زیباترین آبشارهای ایران است. آبشار شوی در موقعیت جغرافیایی E484936 N324745 در میان رشته کوه های زاگرس و در روستایی به نام شوی از توابع بخش شهیون و دهستان امامزاده سید محمود شهرستان دزفول در استان خوزستان واقع شده ‌است. سایت رسمی متعلق به مرکز آمار ایران در بخش تقسیمات کشوری، قرارگیری آن در استان خوزستان و شهرستان دزفول را محرز می‌ کند.

این آبشار در تاریخ ۲۹ دی ۱۳۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران و اولین اثر طبیعی ملی استان خوزستان به ثبت رسیده ‌است.

توصیف آبشار

آبشار شوی، پس از بیرون آمدن از غار، از پرتگاهی بلند به پایین سرازیر می‌شود. ارتفاع آبشار ۸۵ متر و عرض آن ۷۰ متر است. آب آن پس از عبور از کوه‌ها و دره‌ها، به رود دز و نهایتاً به دریاچهٔ سد دز در استان خوزستان می‌ریزد. پوشش گیاهی اطراف این آبشار، از درختانی مانند بید، انجیر، مو، زبان‌گنجشگ، افرا، کیکم و بلوط تشکیل شده ‌است. در زیر آبشار و بر روی دیواره‌های آن گیاه سیاه‌وشان و سایر گیاهان آب‌دوست روییده‌اند. در نزدیکی این آبشار، آبشار بزرگ دیگری وجود دارد که گاه از آن به عنوان آبشار دوم شوی یاد می‌شود.

چطور به آبشار شوی دزفول برویم؟

رسیدن به آبشار شوی دزفول از دو مسیر ریلی و جاده‌ای (با خودرو) ممکن است. مسیر اول بسیار صعب و سخت و مسیر دوم به نسبت آسان‌تر است. به این نکته نیز توجه داشته باشید که رسیدن به آبشار شوی دزفول از هر دو مسیر نیازمند ساعاتی پیاده‌روی و کوهپیمایی است. این سختی دسترسی از دلایلی است که موجب شده حریم آبشار شوی بکر و دست‌نخورده باقی بماند. در ادامه، دو مسیر ریلی و جاده‌ای را بررسی می‌کنیم.

مسیر ریلی به آبشار شوی

 آبشار شوی در مسیر راه‌آهن تهران – اهواز قرار دارد. بنابراین اگر از تهران یا شهرهای قرار گرفته در مسیر راه‌آهن ریلی تهران – اهواز قصد رفتن به این جاذبه را دارید، لازم است در ایستگاه قطار تَلِه‌زنگ یا شهید چراغی که از توابع شهرستان اندیمشک است، از قطار پیاده شوید. به این منظور باید نسبت به تهیه بلیت قطار عادی تهران – اهواز اقدام کنید، چون قطار سریع‌السیر در ایستگاه تله‌زنگ توقف ندارد. ایستگاه تله‌زنگ ایستگاهی فرعی است که علاوه‌بر قطارهای عادی، قطارهای محلی همچون اندیمشک – درود نیز در این ایستگاه توقف دارند. از ایستگاه تله‌زنگ تا آبشار شوی حدود 14 کیلومتر مسافت است که باید آن را پیاده طی کنید. به همین دلیل رسیدن به آبشار حدود چهار تا پنج ساعت زمان می‌برد.

به این نکته نیز حتما توجه داشته باشید که چنانچه اهل طبیعت‌گردی حرفه‌ای و پیاده‌روی‌های طولانی هستید، مسیر ریلی را انتخاب کنید، چراکه دسترسی به آبشار دزفول از این مسیر سخت و طاقت‌فرسا و نیازمند عبور از رودخانه است. در انتهای مسیر و در نزدیکی آبشار نیز چند پرتگاه خطرناک قرار دارد که باید از آنها عبور کنید، البته جای نگرانی نیست، زیرا با آماده‌سازی مسیر و نصب کابل‌های محافط می‌توانید این مسیر را با کمترین خطر ممکن پشت سر بگذارید. پس ضمن برخورداری از آمادگی جسمانی، لازم است تجهیزات کوهنوردی و صخره‌نوردی مناسب نیز همراه خود داشته باشید.

مسیر جاده‌ای آبشار شوی

چنانچه مسیر دوم یعنی استفاده از خودروی شخصی را برای رسیدن به آبشار شوی دزفول انتخاب می‌کنید، باید خود را به شهر دزفول برسانید. از مرکز شهر دزفول تا پارکینگ خودروی آبشار شوی 102 کیلومتر مسافت است و تقریبا 2 ساعت و 45 دقیقه زمان نیاز دارید تا خود را به نزدیکی آبشار برسانید. قبل از هر چیز، از بلوار شهدای دزفول به سمت جاده شهیون حرکت کنید. پس از ورود به جاده شیهون در ادامه مسیر از مناطق بیشه‌بُزان و شهیون عبور خواهید کرد و به منطقه موسی‌لیلی می‌رسید. از موسی‌لیلی به بعد، جاده کمی پر پیچ و خم شده که در ادامه با عبور از مناطق اذانک و صالح‌آباد در ادامه مسیر به امامزاده پیرچل دزفول خواهید رسید؛ کمی جلوتر پارکینگ آبشار دزفول قرار دارد. از محل پارکینگ تا آبشار نیز قدری کوهپیمایی سبک پیش‌روی شماست.

مسیر پیاده روی آبشار شوی

برای رفتن به آبشار شوی آماده یک سفر ماجراجویانه و البته پر خطر باشید؛ چراکه بعد از رسیدن به ایستگاه تله زنگ برای رفتن به پای آبشار شوی پیاده‌روی طولانی و سختی در حدود ۵-۴ ساعت پیش‌رو خواهید داشت. از آنجا که این منطقه گرم است، توصیه می‌شود برنامه پیاده‌روی را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که یکی دو ساعت قبل از طلوع خورشید به‌سمت آبشار حرکت کنید. توجه داشته باشید که در طی مسیر از از داخل تونل عبور نکنید؛ چراکه هر لحظه خطر رسیدن قطار وجود دارد. هنگام عبور از روی پل معروف تله زنگ نیز مراقب عبور قطار و بخش معلق پل باشید.

از ایستگاه تله زنگ حدود سه ساعت طول خواهد کشید تا به روستای سرسبز شوی برسید. از روستای شوی تا پای آبشار نیز دو مسیر وجود دارد:

مسیر اول: در این مسیر باید از عرض رودخانه عبور کنید. در فصول کم آبی به‌راحتی می‌‌توانید از رودخانه عبور کنید؛ اما هنگام پر آبی باید برای عبور از رودخانه شنا کنید و حتی در فصول پرآب دوبار باید از آن بگذرید. توجه داشته باشید هرچه به تنگه نزدیک‌تر شوید، امکان عبور از رودخانه کمتر و خطرات آن بیشتر خواهد شد. اگر به تاریکی هوا برخوردید، توصیه می‌کنیم شب را در روستا چادر بزنید یا در منزل یکی از اهالی سپری کنید.

از روستای شوی امتداد جوی آب را در پیش گیرید تا به تنگه برسید که پرخطرترین بخش مسیرتان خواهد بود؛ به همین دلیل، بخشی از کوه را سیم بکسل بسته‌اند تا بتوانید با کمک آن از تنگه عبور کنید. از این مکان حدود یک ساعت و نیم تا پای آبشار فاصله دارید.

مسیر دوم: هنگامی که به روستای شوی رسیدید، می‌توانید به‌جای عبور از رودخانه از کوه صعود کنید. هرچند اگر این مسیر راه را انتخاب کنید، کمی راهتان دور می‌شود؛ اما کم خطرتر و راحت‌تر از مسیر اول است و حتی عشایر منطقه نیز برای جابه‌جایی احشام خود از آن استفاده می‌کنند.

بهترین زمان بازدید از آبشار شوی

با توجه به شرایط آب‌وهوایی آبشار شوی و مسیر مشکل و طولانی دسترسی به آن، بهترین زمان بازدید از آبشار شوی اواخر اسفند و بهار و به‌ویژه نیمه فروردین تا نیمه اردیبهشت ماه است. در این ایام، شوی هوای خنک و با طراوتی دارد و طبیعت پیرامون آن نیز سرسبز و تماشایی است.

در فصل تابستان پیاده‌روی در هوای گرم سخت است. میزان آب آبشار در تابستان کمتر خواهد بود و گزش حشرات نیز آزار دهنده است. بنابراین اواخر زمستان و اوایل بهار را برای رفتن به این مکان انتخاب کنید تا سفری به‌یادماندنی و خاطره‌انگیز را تجربه کنید. 

نکاتی که قبل از رفتن به آبشار شوی بهتر است بدانید

• در سفر به آبشار شوی داروهای ضروری و کمک‌های اولیه را به‌همراه داشته باشید.
• هوا در فصل بهار کاملا غیرقابل پیش‌بینی است. ممکن است بارندگی تند و سیل‌آسا شما را غافلگیر کند. توصیه می‌شود نکات ایمنی را در نظر بگیرید و برای محافظت از خودتان کاور ضدآب سبک و کم حجم یا پانچو همراه داشته باشید.
• کلاه و کرم ضدآفتاب را فراموش نکنید. اقامت طولانی در کوهستان (بیش از چند ساعت) باعث آفتاب سوختگی خواهد شد.
• آبشار شوی فاقد هرگونه امکانات رفاهی مانند رستوران، فروشگاه و سرویس بهداشتی است پس خوراکی‌ لازم به‌همراه داشته باشید.
• آب آبشار شوی از دل کوه بیرون می‌آید و فاقد آلودگی میکروبی یا شیمیایی است. امکان اینکه برای چند روز با خودتان آب بیاورید به‌دلیل سنگینی بار وجود ندارد. اگر به شرب آب کاملا بهداشتی اعتقاد دارید، می‌توانید آب را بجوشانید یا از قرص‌های کلر استفاده کنید.
• از هنگامی که ایستگاه تله زنگ را ترک می‌کنید، جایی برای شارژ باطری دوربین عکاسی یا فیلمبرداری وجود ندارد. قبلا پیش‌بینی‌های لازم را تدارک ببینید.

• در آبشار شوی تلفن همراه آنتن نمی‌دهد. سیستم تلفن ماهواره‌ای در روستای شوی موجود است، اما معمولا کار نمی‌کند. بنابراین بعد از خروج از ایستگاه قطار تله زنگ روی ارتباط تلفنی حساب نکنید.
• اگر قصد اقامت شبانه دارید بهتر است بدانید که فضای مناسب، وسیع، بدون شیب، مسطح و سایه برای اطراق کردن کم پیدا می‌شود. احتمال وجود جانوران وحشی را نیز در نظر داشته باشید و بهتر است بدانید بقایای خون، خوراکی‌های پخته شده یا سرخ‌کردنی که در اطراف چادر پخش شده باشند، حیوانات را بیشتر به‌سمت شما هدایت خواهند کرد.
• مراقب وسایل باارزش و قیمتی خود باشید و در شب آن‌ها را در کیسه خواب یا زیرسرتان قرار دهید. البته حواستان به کفش‌هایتان نیز باشد، چون در این محل دورافتاده مهم‌ترین وسیله محسوب می‌شوند.
• برای روشن کردن آتش از شکستن شاخه‌های درخت خودداری کنید و به طبیعت آسیب نرسانید. در امتداد رودخانه تکه‌های کوچک چوب برای این منظور پیدا می‌شود. البته توصیه می‌شود از کپسول‌های سفر استفاده کنید که کوچک و سبک هستند.
• محلی برای دفن زباله وجود ندارد، برای حفظ پاکیزگی طبیعت از ریختن زباله خودداری کنید و حتی اگر زباله‌ای در اطراف شما مشاهده می‌شود، آن‌ها را نیز با زباله‌های خود به محل مناسب منتقل کنید

پرسش‌های متداول

آبشار شوی کجاست؟

آبشار شوی در ۱۰۰ کیلومتری شهرستان دزفول و در مرز دو استان خوزستان و لرستان واقع است.

چطور به شوی برویم؟

برای رفتن به آبشار شوی می‌توانید سوار قطار عادی تهران- اهواز شوید و در ایستگاه تله زنگ پیاده شوید و به‌سمت آبشار پیاده‌روی کنید. راه دیگر برای رسیدن به این آبشار از سمت منطقه سردشت دزفول است که تا حوالی آبشار ادامه دارد و بعد از آن با پیاده‌روی به آبشار شوی خواهید رسید.

مسیر پیاده روی آبشار شوی چگونه است؟

مسیر پیاده‌روی به‌سمت آبشار شوی سخت و طاقت‌فرسا است و چندین ساعت طول می‌کشد. این پیاده‌روی به آمادگی بدنی و داشتن مهارت‌های کافی برای عبور از رودخانه و صخره نیاز دارد. این مسیر از ایستگاه راه‌آهن تله زنگ شروع می‌شود.

بهترین زمان بازدید از آبشار شوی کدام فصل است؟

با توجه به شرایط آب‌و‌هوایی منطقه شوی، بهترین فصل سفر به آبشار شوی اوخر فصل زمستان و اویل فصل بهار است

4: بازار کهنه(قدیم) دزفول

بازار کهنه دزفول در گذشته مهمترین مراکز خدماتی دزفول مجاور محله قلعه قرار داشته‌است و چنان‌که در سفرنامه‌ها آمده‌است بازار به صورت میدان بوده‌است که همه معاملات در آن انجام می‌گرفته‌است.

این مراکز خدمات شهری از طرفی مجاور مسجد جامع و از طرف دیگر به دو سرْمیدان ختم می‌شود. بازار در مرتفع‌ترین شیب شهر بنا شده‌است و امتداد گذرهای محلات به بازار ختم می‌شود. مراکز محلات و گذرهای اصلی بازار شهر بر اساس توپوگرافی زمین شکل گرفته‌اند و حرکت پیاده از طریق گذرها همگی به بازار ختم می‌شود. قدیمی‌ترین بنای موجود در بازار دزفول مقبره شیخ اسماعیل قصری است که وفات او در سال ۵۵۵ هجری شمسی ذکر گردیده‌است. اما دو دوره‌های اخیر به‌طور کامل بازسازی شده‌است.

چهار راسته موازی، بازار قدیم دزفول را تشکیل می‌دهند، که هریک مخصوص صنف خاصی بوده‌است؛

• بازار آهنگران
• بازار بزازان
• بازار خرده فروشان
• بازار خراطان
• بازار زرگران

در مجاورت مسجد جامع و در جهت حرکت مشرق به مغرب به طرف دروازه شوشتری چندین کاروانسرای قدیمی وجود داشته‌است که متأسفانه به جز یکی دو بنای نیمه مخروبه بقیه از بین رفته‌اند.

انواع صنایع دستی از قبیل خراطی (شامل ساخت شمعدانی و قلیان و…) کپو و کرتله بافی، گلیم بافی، سجاده بافی، ورشو سازی ، طلاسازی و نمدمالی در بازار قدیم دزفول دیده می‌شود.

کاروانسرای بازار

کاروانسرای زیبایی موسوم به کاروانسرای بازار در میان این بازار خودنمایی می‌کند که حال و هوای داد و ستد در دوران گذشته را تداعی می‌کند. بازار قدیم در مرکز شهر دزفول قرار دارد و در حال حاضر نیز به عنوان یکی از مراکز اصلی تجارت شهر فعال است. وجود شغلها و راسته‌های قدیمی با شکل خاص معماری مغازه‌ها و فروش برخی صنایع دستی معروف دزفول در این بازار موجب استقبال ویژه گردشگران می‌شود.

تاریخچه بازار قدیم دزفول

بازار یا ریشه پهلوی آن که با نام های «واکار» و «وازار» و به معنای داد و ستد و اجتماع می باشد. در تمدن ایران بازار اهمیت ویژه و سابقه چند هزار ساله دارد. بعد از این که انسان ها توانستند مبادلات خود را گسترش دهند.

برای این که به تجارت خودشان رونق بیشتری دهند به فکر ایجاد بازار افتادند در ابتدا در مجاورت روستای بزرگ فضاهای باز برای این کار اختصاص داده می شد که در زمانی از سال افراد به داد و ستد و تجارت محصولات خود می پرداختند به تدریج و با گذشت زمان که مبادلات و جوامع گسترش یافتند نیاز به یک بازار سرپوشیده و دائم احساس می شد.

با ایجاد این بازارها هم اکنون این مکان های تاریخی که در گذشته بنا شده اند مانند: بازار قدیم دزفول، بازار اصفهان یا بازار تبریز جزء دیدنی های جذاب این شهرها به ویژه برای مسافران و گردشگران خارجی و داخلی محسوب می شوند.

نقشه و معرفی بخش های مختلف

معماری به کار رفته در این بازار به سبک ایرانی – اسلامی است، شالوده اولیه بنای بازار را عناصر معماری ایرانی تشکیل می دهند که علاوه بر آن معماری اسلامی هم به آن اضافه شده است. بازار قدیمی دزفول پوشش دائمی و سقف ندارد و تنها دارای سایبان هایی از جنس چوب، ورق های فلزی و پارچه است. پوششی که بر روی بازار قرار دارد هم برای فصول گرم سال و هم برای فصول سرد سال بسیار مناسب است.

کف پوش بازار هم با طرح سنتی احیا شده است. علت ظاهر خوب و قابل قبول بازار هم با گذشت چندین سال از قدمت این بنای تاریخی می تواند همین امر باشد. یکی دیگر از نکات جالبی که در ساخت این بنای تاریخی رعایت شده این است که در کل بازار برای هدایت جریان هوا تمهیداتی در فضا ایجاد شده است که جزء جذابیت های بصری در این بازار است.

در گذشته سازندگان بازار جهت جریان باد و نواحی فشار منفی را در نظر گرفته و اقدام به طراحی فضای بازار کرده اند، بر اساس این طراحی صورت گرفته هوا در تمام ساعات روز در آن جا جریان داشته و تهویه می شود. برای این که بازار را در نقاط کور شمال و شرق بیشتر مدیریت کنند میدانچه هایی را در آن جا ایجاد کرده اند.

همچنین در بیشتر مناطق بازار راسته شرقی و شمالی سرپوشیده است این در حالی است که بخش های دیگر بازار به صورت رو باز ساخته شده اند تا شدت جریان هوا به خوبی کنترل شود. نکته جالب دیگر این است که در داخل حجره ها هواکش هایی در نظر گرفته شده است تا جریان هوا به طور دائمی و ملایم در آن ها برقرار باشد.

اما در حال حاضر متاسفانه برخی از سازمان ها و افراد بازاری اقدام به پوشاندن این فضاهای باز می کنند که انجام این کار نه تنها به معماری قدیمی بازار آسیب می زند بلکه تناسب هوای داخل آن را هم برهم می زنند که در شهر دزفول که گرم و مرطوب است انجام چنین کاری اصلا صحیح نیست.

یک کاروانسرای بسیار زیبا در داخل این بازار قرار گرفته؛ اما گفته می شود که مقبره شیخ اسماعیل قصری از این کاروانسرا بسیار قدیمی تر است و قدمت آن به قرن ششم هجری قمری می رسد، در کنار راسته آهنگران بنایی آجری قرار دارد که «ساباط بازار» نام دارد. یکی از جاذبه های موجود در این بازار است که در سال های اخیر مرمت شده و به دوره قاجار تعلق دارد.

شما می توانید تمامی خریدهای خودتان را در این بازار انجام دهید، از سوغات گرفته تا صنایع دستی و خرید میوه و سایر مایحتاج روزانه. صنایع دستی که در این بازار عرضه می شود می توان به: گلیم بافی، کپو، عبابافی، نمدمالی، کرتله بافی و… اشاره کرد. همچنین در این بازار دقایقی را می توانید به تماشای خراطان و آهنگران بپردازید.

تماشا کردن چنین مناظر زیبایی برای گردشگران و مسافران بسیار جذاب و دلنشین خواهد بود. سروصداهای بی وقفه ای که از سوی دست فروشان و مغازه دارند به گوش می رسد مانع از سکوت شده و باعث می شود که بازار حتی لحظه ای از تکاپو به دور نماند. در کنار تمام این سروصداها، آوازهای بسیار دلنشینی نیز گوش هر فردی را نوازش می دهد تمام این صداها حکایت از هنرهای فرهنگی و تاریخی شهر آجری ایران یعنی دزفول دارد

راه های دسترسی به بازار قدیم دزفول

بازار قدیم دزفول در قسمت مرکزی شهر و در محله قلعه قرار دارد. همچنین دالان های آن به مناطق اطراف بازار هم راه دارد، با وجود دالان هایی که در این بازار وجود دارد شما از نقاط مختلفی می توانید وارد این بازار شوید یا از آن خارج شوید.

در حالی که این بازار در مرکز شهر قرار دارد موجب شده تا دیگر برای دسترسی به بازار قدیم دزفول محدودیتی نداشته باشید. برای سفر کردن به شهر دزفول می توانید اقدام به خرید بلیط اتوبوس دزفول کرده یا با قطار و خودروی شخصی خود به این شهر پر جاذبه سفر کنید، همچنین اگر تمایل داشته باشید می توانید از خطوط هوایی برای سفر استفاده کنید به طور کلی برای دسترسی به شهر دزفول دیگر محدودیتی نخواهید داشت.

5:دژ محمد علی خان

دژ محمد علی خان کجاست؟

اگر بخواهم دقیق‌تر راهنماییتان کنیم، دژ محمد علی خان را می‌توانید در 65کیلومتری شمال شهر دزفول پیدا کنید. این دژ با شهر سردشت هم 25 کیلومتر فاصله دارد. در جاده سردشت بعد از گذشت از روستای گوروی دزفول یا توت علیا وارد جاده فرعی احمد فداله بشوید. این جاده سمت چپ شماست. در ابتدای جاده فرعی روستایی به اسم لب سفید هست که باید از آن بگذرید. حتماً مراقب باشید که مسیرتان درست باشد. روستای بعدی ابوالحسن است. بعد از این روستا 6 کیلومتر دیگر راه باقی مانده تا به دژ برسید.

نگران نباشید جاده دسترسی به دژ تا نزدیکی آن، آسفالت است، این جاده باریک اما ماشین‌رو است. می‌توانید راه را از مردم مهمان‌نواز جنوب هم بپرسید، راهنماییتان می‌کنند. برای اینکه بتوانید از محلی‌ها کمک بگیرید، لازم است بدانید که آن‌ها به این دژ، دژ ممدعلی خان یا دژ علی مردان خان هم می‌گویند.

تکنولوژی را هم این روزها دست کم نگیرید. در گوگل مپ مقصد را جست‌وجو کنید تا مسیر را به شما نشان بدهد.

دژ محمد علی خان و تاریخ

تاریخ را ورق زدیم و متوجه شدیم دو جریان درباره گذشته این دژ وجود دارد. در زمان قاجار، خانلر میرزای احتشام الدوله حاکم خوزستان و لرستان بود. در آن زمان او و پسرش ابراهیم میرزا به مردم ظلم می‌کردند. این ظلم‌ها باعث شد تا در 1232 محمد علی خان اول در این منطقه علیه آن‌ها قیام کند. محمد علی خان را به اسم محمود صالح چهارلنگ بختیاری هم می‌شناسند. به این خاطر است که این دژ را به اسم دژ محمد علی خان می‌شناسند؛ اما این دژ در کتاب‌های تاریخ اسم‌های مختلفی دارد؛ مثلاً دز استوار، دز، مندزون.

حالا چرا دز به جای دژ؟ عرب‌ها دژ را دز می‌گفتند. اصلاً دزفول هم در اصل دژپل است. ساسانیان به ‌خاطر دژ و پلی که در این منطقه ساخته بودند به آن دژپل می‌گفتند.

در صفحه دیگری از تاریخ خواندیم که در 1307 سردار علی مردان خان، نوه محمد علی خان اول، با چند تا از طایفه‌های بختیاری گروهی تشکیل داد. او با این گروه علیه رضا شاه قیام کرد و نیروهای حکومتی به این محل اعزام شدند. علی مردان خان به همراه یارانش به دژ ممدعلی خان پناه آوردند تا از دست سربازهای رضاشاه در امان باشند. به همین خاطر این دژ را به اسم دژ علی مردان خان هم می‌شناسند. حق‌طلبی در خون این خانواده اصیل بود و این دژ هم در این راه به این خاندان خدمت بسیاری کرد.

دژ محمد علی خان از همه نظر ویژگی‌های خوبِ یک پناهگاه نظامی را داشت. دیوارهای بلندش به‌خوبی جلوی دشمن را می‌گرفت. می‌گویند در گذشته قلعه‌ای هم در بالای دژ بود که آن را پناهگاه کرده بودند.

دژ محمد علی خان و جاذبه های گردشگری

طبیعت هر بار به روشی ما را متعجب می‌کند. پیچ‌وخم رشته کوه زاگرس از شمال غرب ایران تا نزدیکی جنوب ادامه دارد. قلعه علی مردان خان هم بخشی از وجود زاگرس است. این مکان دژی سنگی است که طبیعت با دست‌های خودش در دل کوه برای ما تراشیده است. ارتفاع دژ محمد علی خان حدود 1550 متر است. موازی با این دژ، کوه هفت تنان مثل برادری شانه‌به‌شانه با آن استوار است. کوه هم که باشی گاهی دلت باید به پناهی مثل هفت تنان قرص باشد.

زیبایی دژ ممدعلی خان درست از ابتدای مسیر ورودی پیداست. عکس‌هایتان را همین اول راه بگیرید. از این فاصله، زیبایی بیشتری از منظره در قاب دوربینتان جا می‌شود.

دژ محمد علی خان و آبشارهای دو قلو

احتمالاً اولین چیزی که توجه شما را به خودش جلب می‌کند آبشارهای دوقلوی دامنه دژ است. این دوقلوها، با زیبایی ویژه خودشان به پایین سرازیرند. البته درخت‌های «مورد» همان‌هایی که سمت راست آبشارها قد علم کرده‌اند، جلوتر، مانع از دید کافی به منظره می‌شوند. جریان کمتر آب در این سمت هم در جلوه کمتر آن بی‌تأثیر نیست. در عوض، آبشار سمت چپ پرخروش پایین می‌آید و نگاه‌ها را به خودش خیره می‌کند. اگر بخواهید تا پای آبشارها بروید، حدود 20 دقیقه‌ای راه در پیش دارید؛ اما قطعاً به ‌خاطر آن همه زیبایی ارزشش را دارد.

بارندگی که باشد آبشارها و جویبارهای کوچک فراوانی از هر طرف سرازیر می‌شود و دامنه قلعه محمد علی خان را زیباتر می‌کند.

دژ محمد علی خان و جاذبه‌های تماشایی

شاید قسمت‌های تیره دیواره دژ نظرتان را جلب کند. این تیرگی‌ها ابهت این دژ طبیعی را بیشتر به رخ می‌کشد. اگر کمی در اطراف این دژ قدم بزنید اتاقک‌های سنگی کوچک و سقف‌داری را می‌بینید. این اتاقک‌ها در گذشته محل استراحت و پناهگاه عشایر بودند، گرچه سقف اتاقک‌ها به طور کامل جلوی باران را نمی‌گیرد. بهتر است برای رفتن یه این اتاقک‌ها احتیاط کنید، کوه است و خطر ریزش! خیال ماندن را هم از سرتان بیرون کنید. این اتاقک‌ها برای اقامت در شب هم مناسب نیستند.

جالب است بدانید دژ علی مردان خان فقط یک مسیر ورود و خروج دارد.

پوشش گیاهی اطراف دژ محمد علی خان

در اطراف دژ تا چشم کار می‌کند تپه‌های سرسبز و درخت‌های تنومند است. تپه‌های رو به آبشار بهترین جا برای کمپینگ و شروع یک روز تفریحی است. می‌توانید توقفگاه خودتان را مشخص کنید و سراغ طبیعت گردی بروید.

اگر یک دل سیر صخره نوردی می‌خواهید، بالارفتن از دژ انتخاب خوبی برایتان می‌شود؛ اما برای این کار راهنما هم لازم دارید. بهتر است از یکی از محلی‌ها کمک بگیرید که مسیر دژ تا قله را بداند. دیدن منظره زیر پاهایتان از بالای دژ حتی اگر در قاب دوربینتان ننشیند، در قاب چشم‌هایتان خاطره‌ساز می‌شود.

در سمت دیگر دژ ممدعلی خان هم دره‌ای هست که از مسیری باریک و پاکوب می‌توانید به آن برسید. این مسیر پوشیده از درخت‌های بلوط و بادام کوهی است. بهتر است بی‌هوا سراغ خوردن بادام و بلوط‌ها نروید. خیلی از میوه‌های جنگلی ممکن است سمی یا مضرر باشند.

گل‌های زرد خاکشیر هم در فصلی از سال مهمان دشت‌های اطراف قلعه محمد علی خان است. دشتی پر از گل‌های زرد تصویر زیبایی از طبیعت پیش چشمتان می‌گستراند. چند لحظه‌ای بمانید و عکاسی کنید.

گونه جانوری نادر در اطراف دژ محمد علی خان و سمندر امپراطور

به سمندر امپراطور این منطقه، سمندر لرستانی، سمندر کوهستانی لرستان یا سمندر خوزستانی هم می‌گویند؛ اما چرا باید به سمندر خوزستان سمندر لرستانی بگویند؟ چون لرستان و خوزستان دو استان همسایه هستند و سمندر امپراطور در بخشی از هر دو استان زندگی می‌کند. این سمندر رنگی، خوش‌خط‌وخال و البته کمیاب است. این جانور پوستی سیاه و براق دارد و خداوند پشت آن را با نوارهای نارنجی و خال‌های سفید تزیین کرده است. محلی‌ها سمندر امپراطور را به اسم‌های جالبی می‌شناسند؛ مثلاً حاجی باریک آب، وقفی و چُرُق پُرُق. گاهی به‌خاطر زیبایی و کمیاب‌بودن این جانور، بعضی‌ها آن را صید می‌کنند؛ اما صید و خریدوفروش آن را ممنوع کرده‌اند؛ پس اگر متوجه شدید که کسی در آن حوالی سمندر امپراطور می‌فروشد، لطفاً با اداره محیط زیست خوزستان تماس بگیرید. شماره‌اش را برایتان می‌گذاریم.

اداره کل محیط زیست خوزستان: 06133737769

بهترین زمان سفر به دژ محمد علی خان

اواخر آذر تا اوایل اردیبهشت از بهترین زمان‌های سفر به این منطقه است. دشت‌های مملو از گل‌های زرد و وحشی خاکشیر در بهار تماشایی است. یادتان نرود که جنوب در تابستان گرمای طاقت‌فرسایی دارد.

پاییز این منطقه هم هوش را از سر می‌پراند. درخت‌هایی که غرق در رنگ‌های زرد و نارنجی در اطراف آبشار منظره‌ای تماشایی را به تصویر می‌کشند. هوای مه‌آلود اطراف آبشار و دژی نیمه‌پیدا در مه چشم‌اندازی دیدنی دارد. صدای پرنده‌ها در مه کوهستان راز دیگری از طبیعت را در گوش‌هایتان زمزمه می‌کند. بهتر است در روزهای پاییزی قبل از رفتن به این منطقه حواستان به هواشناسی هم باشد. مبادا باران غافلگیرتان کند.

نکات لازم برای سفر به دژ محمد علی خان

همیشه داشتن اطلاعات کامل از مقصد، سفر مطمئن‌تری را برایتان رقم می‌زند؛ پس این‌جا چندتا از مهم‌ترین نکته‌ها را یادآوری می‌کنیم تا خیالتان راحت باشد.

• قبل از هر چیزی وضعیت آب‌وهوا را بررسی کنید.
• وسایل ضروری را فراموش نکنید. کرم ضد آفتاب، دارو، عینک و کلاه همراه داشته باشید.
• آب و مواد خوراکی را هم از قبل تهیه کنید؛ چون در این منطقه هیچ فروشگاهی برای خرید نیست.
• برای داشتن تجربه‌‌ای دل‌چسب از کوه‌نوردیتان کفش مخصوص و راحت بپوشید.
• اگر هوای بارانی را برای رفتن انتخاب کردید، پوشیدن لباس یا پانچوی ضد آب ضروری است.

برای رفتن به دژ محمد علی خان دو راه دارید. می‌توانید با ماشین شخصی بروید یا با تورهای گردشگری. متأسفانه هیچ تاکسی یا اتوبوسی در مسیر این مکان دیدنی نیست که با آن خودتان را به دژ برسانید.

6:دریاچه سد دز

دریاچه شهیون دزفول یا همان دریاچه سد دز

شهر دزفول یکی از شهرهای تاریخی و کهن ایرانی است که در استان خوزستان واقع شده است. جاذبه های طبیعی بسیاری در این شهر جلوه گری می کنند که در طول سفرتان قطعا می تواند حالتان را عوض کند، یکی از این جاذبه های برجسته در این شهر دریاچه شهیون یا دریاچه سد دز است. این دریاچه یکی از زیباترین دریاچه های ایران لقب گرفته و در ۱۵ کیلومتری شمال شهر دزفول قرار گرفته است. در ادامه همراه الی گشت باشید تا بیشتر درباره دریاچه شهیون دزفول برایتان شرح دهیم.

دریاچه شهیون یا دریاچه پشت سد دز یکی از جاذبه های بی نظیری است که در منطقه شهیون دزفول در استان خوزستان در شمال غربی این شهر واقع است. منطقه شهیون دزفول با مساحت بالغ بر ۳۰۲ کیلومترمربع از توابع شهرستان دزفول است و از دزفول تا شهیون حدود ۷۵ کیلومتر راه آسفالته وجود دارد که دسترسی به این منطقه را راحت تر می کند. جاده‌های فرعی آسفالته شده و شنی علاوه بر جاده اصلی امروزی وجود دارد که باعث اتصال روستاهای پیرامون به جاده اصلی است.

عمق دریاچه شهیون در برخی نواحی به ۵۰ متر نیز می رسد و مساحت این دریاچه حدود ۶۰۰۰ هکتار است. عمق آن بسته به میزان بارشی که در طول سال وجود داشته نیز متغییر خواهد بود. یکی از خصوصیات مهم در این منطقه وجود دره های پر عمق و دیدنی از وجود دارد که مناظر زیبای دیدنی فوق العاده ای را پدیده آورده است و در شمال منطقه آغاجاری به وجود آمده است. از لحاظ زمین شناسی این منطقه به دو بخش شمالی و جنوبی قسمت می شود که در بخش جنوبی آن پایان گلال حیدری در جنوب آغاز شده و تا قلعه ی شاداب و روستای بیشه بزان نیز ادامه خواهد داشت. در منطقه دریاچه شهیون قلوه سنگ های ریز و درشت با سیمانتاسیون شن و ماسه پوشیده شده است.به نوعی این منطقه ادامه رشته کوه های زاگرس است که با نزدیک شدن به مرکز منطقه، تپه ماهورها، صخره ها و تخته سنگ های ماسه ای ایجاد می شود. کوهپایه ها، دره های آبرفتی و چشمه هایی که در بیشتر ایام سال پر هستند، نیز بسیار در منطقه ی شهیون جلوه گری می کنند. نزدیک بودن این منطقه به کوه های زاگرس در شمال و جلگه گرم خوزستان در جنوب سبب شده تا آب و هوای متنوعی در این منطقه پدید بیاید، همچنین در وزش باد در جنوب شرقی این شهر هم در تابستان ها گرم و زمستان های معتدل باعث معتدل شدن تابستان و در سرد شدن آن در زمستان بشود.

همانطور که گفتیم دریاچه شهیون نام دیگری از دریاچه سد دز است و یکی از زیباترین دریاچه های ایران در شمال غربی شهر دزفول در استان خوزستان به شمار می رود. این دریاچه در ۲۳ کیلومتری شمال شرقی اندیمشک و پشت دو کوه شاداب و تنگوان در کنار روستای پامنار واقع است و یکی جذابیت های این منطقه برای گردشگران به شمار می رود. آب دریاچه از ارتفاعات اراک و الیگودرز سرچشمه می‌گیرد و بعد از گذر از کوه‌های زاگرس و دریافت ریز‌آبه‌های بسیار به این دریاچه وارد می‌شود. این دو رودخانه شامل دو شاخه اصلی به نام سزار و بختیاری است. رود سزار در شمالی‌ترین بخش حوزه جاری است و از سه شاخه ماربره، تیره و سبزه تشکیل شده است. رود بختیار دومین سرشاخه ی اصلی رودخانه دز است که در ۴۰ کیلومتری پیوند سرخاب به روز سزار متصل می شود.

گونه های گیاهی و جانوری در دریاچه شهیون

تعدادی جزیره کوچک و بزرگ وجود دارد که انبوهی از درختان کُنار و بادام کوهی روی آن‌ها قرار دارد، همه این‌ها باعث زیبا جلوه دادن دریاچه شده است، به‌طوری که جزیره بزرگ وسط دریاچه با وسعت بالغ بر ۶۰ هزار مترمربع، چشم‌انداز زیبایی را خلق کرده است. درختان کنار، بادام کوهی، کلخنگ و بید روی این جزیره قرار گرفته است، همچنین حیات‌وحش منحصربه‌فردی به‌وسیله جانوران کوچکی نظیر روباه و خرگوش در کنار پرندگان زیبایی مانند تیهو و کبک و پرندگان دریایی، ایجاد شده است.در برخی از مناطق صعب العبور هم تعداد پلنگ دیده شده است. موقعیت جغرافیایی خوب و مسطح بودن زمین جزیره باعث ایجاد شرایط مساعد به منظور ساخت مراکز تفریحی و اقامتی و جذب گردشگران به منطقه شده است. درفصل هایی از سال که شرایط برای پرورش ماهی های مختلف مساعد است می توانید به ماهی گیری در این منطقه بپردازید. مساحت دریاچه سد دز در مواقع پرآبی و کم‌آب اندکی متفاوت بوده و در بیشترین حالت تقریبا شش هزار هکتار است، عمق دریاچه نیز تا ۵۰ متر متغیر است.

تفریحات ممکن در دریاچه شهیونبسیاری از محلی های این منطقه اقدام ورزش های آبی مانند قایق رانی، اسکی، شنا و حتی پرش از روی صخره ها درون دریاچه نیز می نمایند. عده ای دیگر هم با آوردن بساط پیک نیک روز خود را کنار آب زلال این دریاچه می گذرانند. برخی دیگر هم می توانند در گوشه ای بنشینند و اقدام به ماهی گیری کنند تا در صورتی که موفق شدند همان جا ماهی را سرخ کرده و میل کنند.

مسیر دسترسی به دریاچه شهیون دزفول

آدرس: ایران – خوزستان – دزفول خوزستان – دزفول ۲۳ کیلومتری شمال شرق اندیمشک برای دسترسی دریاچه شهیون دزفول باید ابتدا به جاده شهیون تا رسیدن به جاده ی انحرافی دریاچه، مسیری را که تا پای دریاچه به شکل آسفالته است را طی کنید. برای گردشگران در دریاچه ی شهیون پارکینگی مناسب به همراه تعداد زیادی قایق فراهم شده است که می توانند موجب لذت بردن شما از دریاچه ی شهیون دزفول باشند. برای این که بخواهید به منطقه سرسبز و پوشیده از درختان نخل هم دسترسی پیدا کنید باید تقریبا یک ساعت پیاده روی کنید. در این محل چشمه‌ای وجود دارد که از بالای کوه جاری شده و در بخش پایین نیز منظره چشم نوازی را به دریاچه داده است. درختان خرمایی در بخشی از محوطه وجود دارند که پنجاه سال قبل به زیر آب رفته بودند ولی در حال حاضر یکی دو سال است که سر از آب بیرون آورده اند.

7:رودخانه دز

معرفی رودخانه دزرودخانه دز، رودخانه‌ای طولانی است که از رشته‌کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد. این رودخانه در مسیر خود از استان خوزستان و شهر دزفول می‌گذرد. جالب است بدانید که این رودخانه در طول تاریخ و در کتب مختلف با نام‌های گوناگونی یاد شده است. اول از همه باید بدانیم که دز در فرهنگ لغت فارسی، معرّب کلمه دژ است که به معنی قلعه و حصار است. برخی بر این عقیده‌اند که خود نام دزفول، عربی شده کلمه دژپل است. از طرفی دیگر باستان‌شناسان فرانسوی، این رود را به‌عنوان رود کوپراتس در کتاب‌های خود یاد کرده‌اند؛ در حالی که باستان‌شناسان مسلمان این رود را رود جندی شاپور، آب جندی شاپور یا آب دز می‌نامند. گذشته از فراز و نشیب‌هایی که در تاریخ برای نام این رودخانه اتفاق افتاده است،‌ هم‌اکنون ما آن را به‌عنوان رودخانه دز می‌شناسیم. این رودخانه بعد از گذشتن از این مسیر طولانی در نهایت به رود کارون می‌پیوندد.

سدهایی که روی رودخانه دز ایجاد شده‌اند

رودخانه‌ای با این عظمت و این مسیر طولانی پتانسیل این را دارد که روی آن چندین سد ساخته شود. بر روی رودخانه دز چندین سد بزرگ ساخته شده است یا در حال ساخت است. بزرگ‌ترین آن‌ها، سد دز است. ساخت این سد در سال ۱۳۳۸ و توسط ایتالیایی‌ها آغاز شد و در نهایت در سال ۱۳۴۱ به اتمام رسید. این سد، در زمان ساخت خودش، ششمین سد بزرگ جهان بود.

سد بختیاری، سد دیگری است که روی رودخانه در حال ساخت است. این سد قوسی در استان لرستان و در شهرستان الیگودرز قرار دارد. این سد در ۵۰کیلومتری بالادست رود دز قرار دارد. ساخت این سد در سال ۱۳۹۲ و با تغییر رییس سازمان محیط زیست متوقف شد. سد دیگری که روی رود دز ساخته شده است، سد تنظیمی است. این سد در ۴.۵کیلومتری پل قدیم واقع شده و هدف از ساخت آن تنظیم آب خروجی از سد دز بوده است.

سد بختیاری، سد دیگری است که روی رودخانه در حال ساخت است. این سد قوسی در استان لرستان و در شهرستان الیگودرز قرار دارد. این سد در ۵۰کیلومتری بالادست رود دز قرار دارد. ساخت این سد در سال ۱۳۹۲ و با تغییر رییس سازمان محیط زیست متوقف شد. سد دیگری که روی رود دز ساخته شده است، سد تنظیمی است. این سد در ۴.۵کیلومتری پل قدیم واقع شده و هدف از ساخت آن تنظیم آب خروجی از سد دز بوده است.

پل‌های ساخته شده در مسیر رودخانه دز

پل قدیمی دزفول

پل قدیمی دزفول، از مهم‌ترین جاهای دیدنی دزفول است و تاریخی‌ترین پل شهر به شمار می‌رود. در گذشته‌های دور، حدود ۱۷۵۰ سال پیش، این پل به دستور شاپور اول ساسانی و برای ارتباط دادن دو منطقه جندی شاپور و بین‌النهرین ساخته شد. این پل، غرب و شرق دزفول را به یکدیگر متصل می‌کند و بین دو بوستان ساحلی رعنا و ولیعصر قرار گرفته است.

پل شریعتی دزفول معروف به پل جدید

قبلی پل قدیمی شهر بود و این یکی پل جدید دزفول. این پل دو طرف خیابان شریعتی را به هم متصل می‌کند و به همین دلیل به نام پل شریعتی نیز خوانده می‌شود. پل جدید، یک پل ماشین‌رو چهارلاینه است که در کنار آن مسیری برای عابران پیاده نیز در نظر گرفته شده است. با راه رفتن روی این پل می‌توانید منظره عبور رود دز و طبیعت زیبای آن را تماشا کنید.

پل سوم یا پل مقاومت یا پول رودبند دزفول

پل سوم نیز یکی دیگر از پل‌های دزفول است که از معابر اصلی شهر محسوب می‌شود. این پل به معابر مهمی مانند ۴۵متری فتح‌المبین و بلوار شهدای ارتش راه دارد.

پل چهارم دزفول

پل چهارم دزفول، پلی در شمال دزفول است که در نزدیکی پارک جنگلی برکه ساخته شده است. این پل به معابر مهمی مانند بزرگراه اندیمشک و بلوار شهدای شهر دزفول متصل است.

پل پنجم دزفول

پل پنجم در ۱۲۰۰متری پل قدیمی دزفول احداث شده است که در سال ۱۳۹۱ به بهره‌برداری رسید. این پل به دلیل پیشنهاد مردم شهر و همچنین میدان بزرگ غدیر خم در امتداد آن، به نام پل امام علی (ع) نام‌گذاری شد. هدف ساخت این پل، ساده‌کردن مسیر رفت و آمد از شرق به غرب دزفول است.

پل حمیدآباد دزفول

پل حمیدآباد در شمال شهر شوش قرار گرفته است و از پل‌های مهم برای عبور و مرور مسافران وارد شده به شهر است.

پل چهارم خرداد دزفول

این پل در بخش‌های شمالی رودخانه دز قرار دارد. پل چهارم خرداد به معابری مانند بلوار شهدا و بزرگراه اندیمشک-دزفول دسترسی دارد. در نزدیکی این پل، پارک جنگلی شهرداری واقع شده است.

تفرجگاه‌های مسیر رودخانه دز

دریاچه شهیون

دریاچه شهیون یکی از بهترین جاذبه‌های طبیعی استان خوزستان است. دریاچه شهیون که آن را به نام دریاچه سد دز نیز می‌شناسند، در ۲۳کیلومتری شمال شرق اندیمشک و در کنار روستای پامنار قرار گرفته است. این دریاچه مساحت عظیمی دارد و چندین جزیره با وسعت‌های بسیار درون آن قرا دارند که می‌توانید با قایق وارد آن‌ها شوید. در این دریاچه می‌توانید انواع تفریح‌های آبی مانند قایق‌سواری و اسکی را تجربه کنید. در نهایت نیز می‌توانید با کمپ کردن در محیط اطراف آن یک شب به یادماندنی برای خود بسازید.

روستای پامنار

روستای پامنار در ۴۰کیلومتری دزفول واقع شده است و از جمله روستاهای تاریخی و در عین حال پر از زیبایی‌های طبیعی است. دریاچه شیهون در کنار این روستا قرار دارد و با اقامت در این روستا می‌توانید به‌راحتی به آن دسترسی داشته باشید. از آنجایی که این روستا در دل رشته‌کوه‌های زاگرس قرار گرفته است، طبیعتی چشم‌نواز و آب و هوایی مطبوع دارد. چند دیدنی تاریخی نیز مانند قلعه و قبرستان‌های عجیب نیز جاهایی هستند که باید به آن‌ها سر بزنید.

پارک ساحلی دولت

پارک دولت در بالای سد تنظیمی و روبه‌روی پارک خانواده ساخته شده است. همان طور که از نام آن پیداست، این پارک مشرف به رودخانه دز است و علاوه بر فضای سبز و امکانات رفاهی، انواع تفریح‌های متنوع را نیز در دل خود جای داده است. از جمله تفریح‌های آن می‌توان به سینما چند بعدی، سالن آمفی تئاتر، کشتی پرنده، قصر بادی و سفینه فضایی اشاره کرد.

پارک ساحلی دووه

یکی دیگر از پارک‌های ساحلی دزفول، پارک دووه است. از لحاظ موقعیت مکانی، این پارک در نزدیکی موزه مردم‌شناسی دزفول قرار دارد و سفره‌خانه سنتی فرحزاد نیز به فاصله کمی از آن قرار دارد.

پارک ساحلی علی مالک

این پارک در ساحل شرقی رودخانه دز قرار دارد. پارک ساحلی علی مالک بین پل قدیمی و پل پنجم واقع شده است و مساحت چشمگیری از آن به فضای سبز اختصاص داده شده است.

پارک ساحلی ولیعصر

پارک ساحلی ولیعصر در جنوب دزفول و در کنار پل قدیمی شهر واقع شده است. تمام امکانات رفاهی نیز در این پارک فراهم است.

پارک ساحلی رعنا

پارک ساحلی رعنا در ساحل غربی رودخانه دز و بین پل جدید و قدیم قرار گرفته است. علاوه بر فضای سبز و نورپردازی زیبای پارک، امکان تفریحات آبی مانند قایق‌سواری در این پارک وجو دارد. این پارک جزو محبوب‌ترین پارک‌های ساحلی دزفول است.

پارک ساحلی دزفول

این پارک، یکی از پارک‌های تازه تأسیس شهر دزفول است که در حاشیه رودخانه دز قرار گرفته است. امکانات تفریحی و مسیرهای سلامت پیاده‌روی در پارک ساحلی دزفول فراهم هستند.

منطقه چالکندی

این منطقه، یکی از مناطق دست‌نخورده و در عین حال محبوب برای تجربه قایق‌سواری است. چالکندی، منطقه‌ای در ۱۸کیلومتری شمال دزفول است که در واقع دره‌ای است که آب‌های خروجی از سد دز به اینجا می‌ریزند. از یک طرف این دره بین صخره‌های بند قرار گرفته است و از طرفی دیگر بیشه‌زارها و علفزارها این منطقه را احاطه کرده‌اند؛ بنابراین آب و هوای منطقه چالکندی حتی در فصول گرم سال نیز، سرد و خنک است.

تفریحگاه ساحلی دز (علی کله)

تفریحگاه ساحلی دز (علی کله) در جنوب رودخانه دز و در شمال شهر دزفول قرار گرفته است. ساحل رودخانه دز به همراه تمام تفریحات و امکاناتی که در این تفریحگاه فراهم است، این مکان را به یکی از مقاصد محبوب مسافران خصوصاً در فصل تابستان کرده است.

8 :جنگل ها و بیشه ها

شهر دزفول میزبان تنوع های طبیعی مختلفی است. در جنوب این شهرستان جنگل های زیبای دز با غنای زیست محیطی بساری واقع شده اند . منطقه حفاظت شده دز شامل پناهگاه و منطقه حفاظت شده دز مي باشد .

ارتفاع منطقه دز متغير و بين 40تا80 متر از سطح دريا می باشد و در دو سوي رودخانه دز به صورت دو نوار سبزرنگ قرار دارد.

پوشش غالب منطقه را درختان پده تشكيل مي دهند كه به دليل قدرت رويش دوگانه و سريع الرشد بودن هم داراي ارزش اقتصادي و هم از نظر زيستي گونه اي مناسب است.

از ساير درختان و درختچه هاي اين منطقه مي توان به سريم، گز، تمشك، كهور و … اشاره كرد.از آبزيان اين منطقه مي توان از ماهي هاي صبور، شلج، شيربت، شبوط، سرخه،حمري و … نام برد.

این منطقه زیستگاه جانوران مختلفی از جمله مارها، سوسمارها، لاكپشتها ، مارها (غير سمي و سمی) و پرندگان مهاجر و بومي است.

مساحت كل منطقه 15873 هكتار مي باشد كه 5240هكتار از آن كه از تركيب جنگلي انبوهي برخوردار است، پناهگاه حيات وحش و 10633هكتار ديگر آن به عنوان منطقه حفاظت شده در نظر گرفته شده است.

این منطقه زیستگاه اصلی گوزن زرد ایرانی است.

بخشی از جنگل های دز به بیشه عباس آباد مشهور است . بیشه عباس آباد در 10 کیلومتری جنوب غربی دزفول واقع شده و در راستای حرکت رودخانه دز، به سمت جنوب شرق ، امتداد پیدا می کند.

در اطراف این بیشه روستاهای متعددی وجود دارد و نام این بیشه از یکی از این روستا ها با نام عباس آباد گرفته شده است.

گیاهان این خطه معمولاً به صورت بوته و درختچه است و بیشترین گونه گیاهی این بیشه را تیره های مختلفی از درخت بید تشکیل می دهد ولی گونه های دیگری چون خرزهره ، تمشک وحشی ، گز و … تشکیل داده اند.

در ضمن نوعی نی که از آن قلم نی معروف دزفولی ساخته می شود در این منطقه به صورت خودرو روییده می شود.

این بیشه درختان انبوهی دارد و برگ درختان در فصول سرد سال برخلاف سایر نقاط دزفول که همیشه سبز هستند، رنگی پاییزی به خود می گیرند.

بیشه عباس آباد:
ییشه عباس آباد دزفول در جنوب شهر دزفول و در کنار روستایی با همین نام واقع شده که در واقع قسمتی از جنگل های ملی دز است .این بیشه به صورتی بکر و زیبا در کنار رود دز و در ۱۰ کیلومتری شهر دزفول قرار دارد .به دلیل نوع پوشش گیاهی ،بیشه عباس آباد در اکثر فصول سال قابل استفاده بوده و یکی از جاذبه های طبیعی دیدنی دزفول به شمار می رود.

ییشه عباس آباد بخشی از جنگل های ملی دز است که در جنوب شهر دزفول و در کنار روستایی با همین نام واقع شده است. جنگل های دز آخرین بازمانده جنگل های مناطق نیمه گرمسیری می باشند .فضای بیشه عباس آباد به صورتی بکر و زیبا در کنار رود دز گسترده شده و فاصله آن تا شهر حدود ۱۰ کیلومتری است. شهر دزفول به دلیل نوع پوشش درختان معمولا تمام سال سبز است اما در این بیشه زیبا درختان در فصول مختلف سال تغییر رنگ داده و می توان در آن به زیبایی پاییز و سایر فصول را لمس کرد. چنین طبیعت دلنشینی در جنوب دزفول در کنار طبیعت مرتفع شمال شهرستان، خود دلیلی بر این مدعاست که دزفول شهر چهار فصل است.
به دلیل نوع پوشش بیشه عباس آباد در اکثر فصول سال قابل استفاده بوده و یکی از جاذبه های طبیعی دیدنی دزفول به شمار می رود. این بیشه در جنوب رود دز شکل گرفته و برای رفتن به آن بعد از روستای بن جعفر به روستای عباس آباد باید رفت و بعد از عبور از آن وارد بیشه شد. در این بیشه، طبیعت بکر، زیبایی خود را به رخ بازدیدکنندگان می کشد و در آن در فصل های مختلف به ویژه در پاییز و زمستان، جشنی از رنگ ها برپاست. این بیشه یکی از جاذبه های کم نظیر استان خوزستان می باشد که با برنامه ریزی صحیح و استفاده از ظرفیت آن می تواند در ایام مختلفی از سال پذیرای علاقمندان به طبیعت باشد.

برای دسترسی به این بیشه باید از روستای بن جعفر به روستای عباس آباد رفت و بعد از عبور از آن وارد بیشه شد. درسفر به دزفول در هر فصلی از سال،لذت اقامت و پیک نیک یک روزه در این بیشه را از دست ندهید.

جاذبه های دیدنی دزفول | Dezful Attractionsجاذبه های گردشگری دزفول، کم‌نظیرند، شهری که برای گردشگران فرهنگی و طبیعت گردان، جذابیت‌های زیادی دارد. برای پاسخ به سوال دزفول کجا بریم این مطلب را از دست ندهید
جاذبه های دیدنی دزفول
دزفول از آن شهرهای زیبا و تاریخی استان خوزستان است که قدمتی دور و دراز دارد. به نظر شما چطور می‌توان از ارزش‌های شهری گفت که از دروان ساسانیان تا کنون باقی مانده و پر است از دیدنی‌های عجیب و شگفت‌انگیز. عبور رودخانه زیبای دِز از میان شهر، طبیعت، تاریخ و اصالت در این شهر آن را جذاب و مهم می‌کند. دزفول به گفته برخی از کارشناسان، شکل معرب واژه «دِژپُل» است. اگر زمستان رهسپار دزفول بشوید با آب و هوای مدیترانه‌ای رو به رو خواهید شد و در تابستان‌ها هم آب و هوای دزفول، گرم و خشک است. اگر تصمیم گرفته‌اید که به این شهر بروید و حسابی در این شهر گردش کنید، حداقل ۳ روز باید در آنجا بمانید تا بتوانید دیدنی های دزفول را به خوبی ببینید. با ما همراه باشید تا برایتان بگوییم که دزفول گردی واقعی چطور است:
جاذبه‌های طبیعی دزفول چگونه است؟
در صورتی که چند نفری یا در قالب خانواده می‌خواهید به دزفول سفر کنید، یکی از بهترین انتخاب‌های ممکن را صورت داده‌اید. چرا؟ به خاطر اینکه در سفرهای جمعی معمولا هر فردی دارای عقیده و علایق خود است و به ندرت می‌توان، مکانی را انتخاب کرد که در آن همه افراد چیزی برای لذت بردن پیدا کنند. اما داستان دزفول کاملا فرق می‌کند. در دزفول، هم طبیعت وجود دارد هم تاریخ… . هم موزه هست و هم آبشار. پس اگر شما یا یکی از همسفرانتان اهل جنگل و بیشه، آبشار و دریاچه هستید، توجه‌تان را به مکان‌های دیدنی زیر جلب می‌کنیم:
• پارک ساحلی رعنا؛
• آبشار شِوی؛
• پارک جنگلی لادن در خارج از شهر؛
• پارک جنگلی لاله در خارج از شهر؛
• پارک جنگلی میلاد در خارج از شهر؛
• دره توبیرون؛
• دریاچه شهیون؛
• دریاچه میانه دزفول؛
• دره کول خرسان؛
• بیشه عباس‌آباد.
آثار تاریخی و مذهبی دزفول چگونه است؟
• آرامگاه یعقوب لیث صفاری؛
• بازار قدیم دزفول؛
• پل قدیم دزفول؛
• مسجد جامع دزفول؛
• خانه تیزنو؛
• آسیاب آبی دزفول؛
حالا که تقریبا برخی از عناوین گردشگری را در دزفول مطرح کردیم به سراغ معرفی سرشناس‌ترین آنها می‌رویم:پارک ساحلی رعنا:
پارک ساحلی رعنا
تفریحگاه ساحلی دزفول علی‌کله در امتداد رود دِز که در طول سال از آب و هوایی خنک و دلربا برخوردار هستند.
آبشار شِوی:
آبشار شِوی، بزرگ‌ترین آبشار خاورمیانه است. این آبشار زیبا در دهستانی از توابع دزفول قرار دارد. دیدن این آبشار در اوایل فصل بهار به ویژه در فروردین، برای‌تان به شدت به یادماندنی خواهد شد.
پارک جنگلی لاله:
پارک جنگلی لاله هم پارکی زیبا و طبیعی است که برای استراحت در طبیعت و صرف غذا جای بسیار مناسبی به شمار می‌رود. حتما در سفر به دزفول، یک روز را به بازدید از آن بگذرانید و یادتان باشد که طبیعت بزرگ‌ترین سرمایه ما روی زمین است. پس در گردش در این پارک از زباله ربختن و ایجاد آتش‌ پرهیز کنید.
پارک جنگلی لادن:

وجود پارک‌های جنگلی متنوع در دزفول با درختان انبوه‌شان باعث می‌شوند تا در هر فصلی از سال که به این شهر سفر می‌کنید، با مناظر طبیعی بسیار زیبایی رو به رو شوید. هم شکوفه‌ها و سبزی درختان در بهار و پاییز جالب است و هم خزان درختان پرتعداد پارک جنگلی لادن بسیار دیدنی است. این پارک در نزدیکی کوی زیباشهر دزفول قرار دارد.
پارک جنگلی میلاد:

پارک جنگلی میلاد دزفول هم با درختان اوکالیپتوس و چندین هکتار وسعت از مکان‌های دیدنی این شهر به حساب می‌آید. پارک جنگلی میلاد در کنار رود دِز قرار دارد و همین باعث می‌شود که در ایام مختلف سال، گردشگران زیادی به بازدید از آن بپردازند.
دره توبیرون:

دره توبیرون دزفول با دیواره‌های بلند، درختان انگور، انجیر و آبشارهایش هم یکی از گزینه‌های عالی برای گردشگران است. این دره در فاصله ۲۰ کیلومتری شهر واقع شده و ارزش بازدید کردن از آن بسیار زیاد است.
دریاچه شهیون:

دریاچه شهیون یا دریاچه سد دِز هم از زیباترین دریاچه‌های ایران است. دره‌های عمیقی در این منطقه وجود دارد که در کنار بازدید از دریاچه و سرسبزی محیط برای‌تان دیدنی خواهد بود.

میانه دزفول:

دریاچه میانه دزفول

دریاچه دزفول در جاده سردشت قرار دارد و پشت سد خاکی پلنگان واقع شده است. اگر عاشق گشت و گذار در طبیعتی زیبا هستید و از عکس‌برداری از یک دریاچه زیبا در دل تپه‌ها و کوه‌ها لذت می‌برید حتما در سفر خود به دزفول، سری هم به دریاچه میانه بزنید.
دره کول:

دره کول دزفول

دره کول، مسیری باریک و دیدنی با چشمه‌های فراوان، درختان زیبای بید و دیواره‌های بلندی است ک به طور طبیعی به وجود آمده‌اند. برای رفتن به این دره باید حتما راهنمایی خبره با شما حضور داشته باشد و وسایل ایمنی و لباس مناسب مثلا کفش مخصوص پیاده‌روی و… به همراه داشته باشید.

بیشه عباس‌آباد:

بیشه عباس‌آباد هم بخشی از جنگل‌های ملی دِز است. جنگل‌های نیمه‌گرم‌سیری این منطقه باعث شده تا تا در فصول مختلف سال،مناظر زیبایی در بیشه به وجود بیاید.

آرامگاه یعقوب لیث صفاری

آرامگاه یعقوب لیث صفاری هم در شرق دزفول قرار دارد. یعقوب لیث که شهریاری ایرانی بوده در حفظ زبان فارسی و کشورمان نقش بسیار مهمی داشته است.

پل قدیم دزفول

شاپور اول ساسانی بعد از پیروزی بر امپراتور روم، با به کارگیری اُسرای رومی اقدام به ساخت این پل کرد و بنای باشکوهی را ساخت که هنوز هم پابرجا است و از میراث‌های مهم جهان به شمار می‌رود.

بازار قدیم دزفول

بازار قدیم دزفول که به آن بازار کهنه هم می‌گویند از دیرباز محلی برای داد و ستد مختلف بوده است و یک کاروانسرای زیبا و قدیمی هم در آن خودنمایی می‌کند.

مسجد جامع دزفول:

مسجد جامع دزفول از مسجدهایی است که در قرن سوم هجری ساخته شده و در طول تاریخ بارها مرمت و تعمیر شده است. ستون‌های سنگی، شبستان‌ها و به طور کلی معماری این اثر جای مطالعه و تامل دارد.

خانه تاریخی تیزنو:

خانه تیزنو از دوران صفوی تا کنون پابرجا است. اگر چه در گذر زمان تغییراتی روی آن اعمال شده اما همچنان آینه تمام قدی از معماری منازل شخصی در دزفول قدیم به شمار می‌رود.

آسیاب آبی دزفول:

آسیاب آبی هم در بستر رودخانه دز قرار دارد و در دوران صفویه بنا شده است. این سازه که از سنگ، ساروج و آجر ساخته شده در گذشته کاربردهای زیادی برای مردم دزفول داشته است و دیدن آن برایتان جذاب خواهد بود. البته یادتان باشد که بازدید از آثار تاریخی قدیمی، نوعی درک و احترام به آن بقایا و آثار هم می‌طلبد. مثلا با مراجعه به آسیاب آبی دزفول شاهد نوشته‌هایی با اسپری روی دیوارهای این آسیاب خواهید بود که دل را به درد می‌آورد. هدف نویسنده از یادگاری گذاشتن روی این دیوارها چه چیزی جز اثبات بی‌خردی‌اش به عموم را نشان می‌دهد؟

این موارد فقط بخشی از قدمت و زیبایی‌های دزفول را معرفی می‌کند. بناهای متعدد دیگری هم در این شهر یافت می‌شوند که از دوران‌ ایلامی‌ها، سلجوقیان، صفویان، قاجار و… به یادگار مانده است. اگر چند روزی را در دزفول گذرانده‌اید و به حد کافی در آن گردش کرده‌اید حتما به فکر تهیه سوغاتی برای بازگشت هستید.

سوغاتی‌های دزفول چیست؟

سوغاتیهای دزفول

مرکبات دزفولی‌ها بسیار معروف است. اگر طرفدار میوه‌هایی نظیر پرتقال هستید حتما قبل از ترک دزفول، آنها را امتحان کنید یا به عنوان سوغات خریداری بفرمایید. محصولات خوراکی خوشمزه دیگر دزفول شامل موارد زیر است:

• کلوچه خرمایی؛

• کلوچه شکری و نمکی؛

• نان شیر؛

• معجون کنجد؛

• قرص نعنا؛

• لوزی شکری؛

• و… .

سبد و حصیر، گیوه و ظرف‌های دست‌ساز هم از دیگر سوغاتی‌های این شهر است و اگر اهل خط و خوشنویسی باشید، خرید قلم‌های دزفولی را از یاد نبرید.

9: کول خرسان

آشنایی با کول خرسان | دره ارواح
کول خرسان نام دره ای شگفت انگیز در 25 کیلومتری شهرستان دزفول است که با نام دره ارواح نیز شناخته می شود. این دره بخشی از رشته کوه های زاگرس به حساب می آید و آب و هوایی متفاوت را در منطقه ای گرم ایجاد کرده است. برای رسیدن به این دره باید 20 تا 25 کیلومتر پیاده روی نمود و سختی های زیادی را به جان خرید اما همین که چشمتان به دهانه ی مملوء از گیاه پر سیاوشان بیفتد، تمام خستگی هایتان را فراموش می کنید و تنها چیزی که فکرتان را مشغول می کند رسیدن به انتهای دره است.

برای آشنایی با فضای این دره، دیواره هایی بلند را تصور کنید که شما را احاطه کرده اند و اجازه نمی دهند آسمان را ببینید. شاید به همین دلیل است که نامش را دره ارواح گذاشته اند. این دیواره ها به حدی به یکدیگر نزدیک هستند که تنها اجازه عبور یک نفر را از میان خود می دهند و در انتها شما را به رودخانه دز می رسانند که دمای آبش تا منفی 20 درجه سانتی گراد نیز می رسد. این تنها گوشه ای از جلوه های این دره بود که در ادامه بیشتر با آن آشنا خواهیم شد.

دلیل نامگذاری کول خرسان
هنوز کسی دقیقا نمی داند که چرا نام این پدیده طبیعی را کول خرسان گذاشته اند. کلمه کول در زبان محلی به معنای دره ی بسیار باریک و تنگ است اما در مورد اینکه چرا خرسان به آن اضافه شده نظر قطعی وجود ندارد. برخی معتقدند وجود تعداد زیادی خرس در این منطقه در دوران گذشته باعث شده تا چنین کلمه ای به نام این دره اضافه شود.

دیدنی ها و تفریحات کول خرسان
جاذبه های مسیر کول خرسان
برای رسیدن به کول خرسان باید صبر و تلاش بسیاری به خرج دهید و خودتان را برای پیاده روی طولانی مدت آماده کنید. مسیر روستای بیشه بزان در منطقه شهیون را در پیش بگیرید و از روستای پاقلعه بگذرید و پس از یک پیاده روی سنگین به کول خرسان برسید. البته در این مسیر دیدنی های متنوعی هستند که با دیدن شان خستگی از تن تان در می رود:

سد دز: در مسیر رسیدن به این دره شگفت انگیز، از کنار دریاچه سد دز می گذرید و شاید با دیدن آب شفاف آن هوس کنید تنی هم به آب بزنید. پس از تجدید قوا و کمی استراحت می توانید مسیر را ادامه دهید.
قلعه شاداب: در ادامه به قبرستان قدیمی قلعه شاداب می رسید. قلعه شاداب، قلعه ای با ۱۰ کیلومتر طول و ۴ کیلومتر عرض است که به عنوان یکی از بزرگترین قلعه های طبیعی ایران شناخته می شود. این قلعه کاملا در داخل کوه کنده شده و بسیار متفاوت از دیگر قلعه هاست. ادامه راه را باید در مسیر مالرویی طی کنید که دامداران منطقه برای رسیدن به چراگاه ها از آن استفاده می کنند.
اشکفت زرده: کم کم دره اشکفت زرده، نمایان می شود که به اشتباه توسط برخی، به عنوان همان کول خرسان شناخته می شود. در این دره باقیمانده هایی از یک آسیاب را خواهید دید که احتمالا توسط طایفه بختیاریِ ساکن در این محل و در گذشته های دور استفاده می شده است.
پوشش گیاهی: درختان کنار، سدر، بادام کوهی و نخل درختانی هستند که کم کم به چشم می خورند و خبر از نزدیک شدن به کول خرسان می دهند که قرار است با شگفتی هایش جادوی تان کند

جاذبه های داخل کول خرسان
فضای وهم انگیز: با ورود به کول خرسان، تنها گوشه هایی از آسمان را خواهید دید چرا که دیواره های این دره بسیار نزدیک به یکدیگر قرار گرفته اند. گاهی چشم تان به سنگ ها و تنه درختانی می افتد که بر اثر سیلاب جابه جا شده و به داخل دره آورده شده اند؛ اما این تمام ماجرا نیست، وقتی به بالای سرتان نگاهی بیندازید، متوجه تعدادی از آنها می شوید که به دلیل تنگی دره نتوانسته اند به داخل آن راه پیدا کنند و در میان دیواره ها اسیر شده اند. مجموع این آثار، فضایی وهم انگیز را ایجاد می کند که آدرنالین خون را افزایش داده و فرصت تجربه ی هیجانی فراموش نشدنی را به شما می دهند.
جریان آب: یکی از شگفت انگیزترین جلوه های کول خرسان جوشیدن چندین چشمه از دیواره های آن است که باعث می شود محیط درون آن همواره مرطوب باشد. این آب با آب ناشی از چشمه های زیرزمینی و رودخانه دز ترکیب شده و در میان دره جریان می یابد. این آب گاهی در زیرزمین به مسیر خود ادامه می دهد و گاه با حضورش بر روی زمین پاهای تان را خیس می کند.
حوضچه گهر: پس از پیمایش کول خرسان، در منتهی الیه آن به دره غاری قوسی شکلی می رسید که مانند یک تونل به نظر می رسد و شما را به حوضچه ای به نام گهر در انتهای خود می رساند. این حوضچه، 50 متر طول و 3 متر عرض دارد و به رودخانه دز می رسد.
رودخانه دز: کول خرسان به رودخانه دز منتهی می شود؛ رودخانه ای که از زاگرس سرچشمه می گیرد و با جوش و خروش خود و گرداب هایش، خشم زیبایی از طبیعت را به نمایش گذاشته است.
گرداب مرگ: در بخشی از این رودخانه که در نزدیکی کول خرسان و در منطقه ای به نام چال کندی قرار دارد، عمق زیاد رودخانه و شدت جریان آب و نیز وجود گرداب بسیار خطرناک موجب نا امن بودن آن گردیده و به دلیل آنکه گرداب این قسمت می تواند جان انسان را بگیرد نام گرداب مرگ را بر آن گذاشته اند.

تفریحات کول خرسان
در سفر به کول خرسان می توانید فعالیت های زیر را انجام دهید:

پیمایش دره: با عبور از میان دیواره های بلند این دره می توانید گوشه گوشه آن را کشف کنید و تجربه ای جدید در طبیعت گردی به دست آورید.
شنا: حوضچه انتهایی دره مکانی مناسب برای شنا کردن است البته اگر این ورزش را به خوبی بلد باشید.
قایقرانی: اگر تجهیزات کافی به همراه داشته باشید می توانید به رود دز بزنید و همراه با تنداب ها و گرداب های خروشان، رفتینگ را به شکلی متفاوت تجربه کنید.

اقامت در سفر به کول خرسان
محل اقامت شما در این سفر، دامان طبیعت است و ممکن است مجبور شوید یک تا دو شب را در آن سپری کنید پس بهتر است با اصول کمپینگ به خوبی آشنایی داشته باشید. برخی نیز ترجیح می دهند در دزفول اقامت کنند و با سفری یک روزه پیمایش این دره را انجام دهند.

امکانات کول خرسان
کول خرسان جاذبه ای طبیعی و بکر است و هیچ گونه امکاناتی برای گردشگران در آن وجود ندارد.

بهترین فصل سفر به کول خرسان
برای انتخاب زمانِ سفرتان به کول خرسان دقت و وسواس بالایی به خرج دهید. کافیست فصل اشتباه را انتخاب کنید تا در سیلاب های منطقه که تا ارتفاع 15 متر دره را پر از آب می کنند، گیر بیفتید. انتخاب زمان سفر به این جاذبه را شوخی نگیرید. حتما پیش از رفتن، پیش بینی های آب و هوایی را چک کنید و از نبود بارش در روزهای پیش رو مطمئن شوید.

در نظر بگیرید که دمای درون کول خرسان بسیار پایین تر از دمای اطراف آن است پس به خیال اینکه این منطقه در استانی با آب و هوای گرم واقع شده، سردترین روز سال را برای سفر انتخاب نکنید. دمای کول خرسان در تابستان ها به کمتر از 20 درجه سانتی گراد هم می رسد و اختلاف دمای آن با شهر دزفول تا 30 درجه نیز گزارش شده است. پس پیش بینی هایتان را درست انجام دهید.

به طور کلی زمان مناسب برای پیمایش کامل کول خرسان را اواسط خرداد ماه می دانند چرا که با پایان یافتن باران های بهاری و گرم شدن هوا خطرات کمتری شما را تهدید می کند.

مهارت های مورد نیاز

اگر می خواهید راهی کول خرسان شوید باید حتما تجربه طبیعت گردی داشته باشید و اصول آن را بدانید. آمادگی جسمانی را فراموش نکنید که یکی از ضروریات این سفر است. دانستن اصول کوهنوردی و شنای حرفه ای به شما کمک می کند بیشتر از این سفر لذت ببرید. اگر قصد قایق سواری در دز را داشتید حتما با تجهیزات مناسب این کار را انجام دهید و جان تان را به بازی نگیرید.

به یاد داشته باشید که این دره جان چند تن از مسافران را ستانده است و در عین زیبایی می تواند بسیار خطرناک باشد.

راه دسترسی به کول خرسان
آدرس: استان خوزستان، 32 کیلومتری شمال دزفول

راه دسترسی: برای دسترسی به کول خرسان از چند طریق می توان اقدام كرد:

1- از روستای بیشه بزان درمنطقه شهیون: دسترسی از طریق جاده شهیون از دزفول

2- از روستای پاقلعه در منطقه شهیون: دسترسی از طریق جاده شهیون از شهر دزفول

3- از روستای اسلام آباد در منطقه چغامیش: دسترسی از طریق بلوار شهدای پلیس در دزفول

برای رسیدن به ورودی کول خرسان نیز باید حداقل برای 4 کیلومتر پیاده روی آماده باشید که گاه در دامنه های پرشیب و مسیر نسبتا ناهموار صورت می گیرد.

** بهتر است قبل از تاریکی هوا از محل خارج شوید

10: دره توبیرون

آشنایی با دره توبیرون دزفول
به شهر دزفول می رویم و 20 کیلومتر به سمت شرق می رانیم تا به دره ای اعجاب انگیز برسیم. دره ای که به خاطر فضای خنک و مطبوع داخلش به دره توبیرون مشهور شده است؛ یعنی جایی که تب را می برد و بدن را خنک می کند. وقتی پای تان را داخل دره بگذارید با راهرویی طولانی مواجه می شوید که مسیرش را با پیچ و تاب سنگ های دره به پایان می رساند. دیواره صخره ها مملو از آب چکان ها و گیاهان وحشی است که با تلاش فراوان سر از دل سنگ های سخت در آورده اند و گاهی ارتفاع شان به 100 متر هم می رسد. به نظر می رسد که جنس مواد تشکیل دهنده بخش های مختلف دره ماسه سنگ ها یا همان کنگلومراهایی (1) باشد که بر اثر فرسایش آبی در مدت طولانی تشکیل می شوند.

این پدیده طبیعی زیبا از فرسایش چند هزار ساله آب های جاری روی سنگ ها به وجود آمده است. در دوران کم آبی، عمق زیاد دره مانند یک زهکش عمل کرده و آب سفره های زیرزمینی را جمع می کند. پس از تجمع آب در کف دره جریان آب شکل می گیرد تا جایی که دو آبشار کوچک و بسیار زیبا در مسیر دره نیز وجود آمده است. این شرایط خاص طبیعی در دره باعث شده تا زمانی که حتی دمای بیرون دره 40 درجه یا بیشتر است، دمای محیط دره 20 تا 25 درجه کمتر باشد. این اختلاف دما برای مردم جنوب یک موهبت است و به همین خاطر این دره به نوعی تفرج گاه دزفولی ها هم هست.

در ادامه با کارناوال همراه شوید تا از دره توبیرون بیشتر بدانیم.

1- ته نشست‌های ماسه‌ای که به کمک ترکیباتی نظیر کربنات کلسیم، سیلیس، اکسید آهن و دولومیت به یکدیگر چسبیده‌اند را ماسه سنگ می گویند؛ حال هرچه دانه های این رسوبات درشت تر باشد به آن کنگلومرا گفته می شود.

تفریحات دره توبیرون دزفول
در این قسمت می خواهیم شما را با تفریحاتی آشنا کنیم که می توانید در این دره اعجاب انگیز تجربه کنید.

1- پیاده روی و آب بازی در دره توبیرون
مسیر زیادی را طی کرده اید، شاید هم حسابی گرم تان باشد و در طلب آبی خنک باشید و یا سایه بانی که شما را از آفتاب بی امان جنوب نجات دهد. خب! درست آمده اید، تنگه توبیرون بهترین جایی است که می توانید به آن پناه ببرید. وقتی که پای تان را درون دره بگذارید پس از یک پیاده روی کوتاه کم کم باد خنک صورت تان را نوازش خواهد کرد و شما را به درونش فرا خواهد خواند. هر چه جلوتر بروید دره، زیبایی های بیشتری را به شما نشان خواهد داد؛ از درختان انجیر وحشی و انگور گرفته تا خزه های سبز رنگ که دیواره های دره را رنگ آمیزی کرده اند و حتی قطرات آب زلال که گاه و بی گاه روی صورت تان می چکند؛ اگر بخواهید می توانید خیس نشوید چون آب دره خیلی کم است و نهایتا تا مچ پاهای تان خواهد رسید.

آب جاری در دره زیبای توبیرون مملو از ماهیان ریز و درشت بوده و ممکن است وقتی در حال عبور کردن از مسیر دره هستید پای تان را غلغلک بدهند و یا از کنارتان عبور کنند. نکته بسیار جالب در مورد این دره آن است که گذرگاه های فرعی و کوچک ترش بسیار خنک تر هستند که می توانید درون آن ها بروید تا حسابی سردتان شود، این دالان های فرعی مکان های مناسبی برای استراحت و غذاخوردن هم به شمار می روند. هم چنان که به سوی انتهای دره پیش می روید پس از 1 ساعت پیاده روی به آب چکان باریکی به نام بیشه خواهید رسید که اگر از زیر آن رد شوید کاملا خیس خواهید شد.

نکته: کف دره از جنس سنگ ریزه است و در هنگام پیاده روی می تواند پای تان را اذیت کند؛ پس حتما از کفش مناسب برای ورود به دره استفاده کنید.

2- عکاسی از مناظر دره توبیرون
زیبایی های توبیرون تمام شدنی نیست و هر چه بیشتر به آن نگاه کنید چیزهای بیشتری کشف خواهید کرد. پس دوربین عکاسی یا گوشی موبایل تان را همراه داشته باشید تا از سنگ های پیچ و تاب خورده، قطرات آبِ چکیده از لای سنگ ها و مارمولک های کوچک و بزرگ که گاهی سرشان را بیرون می آورند، عکس بگیرید و زیبایی های این دره بی نظیر را ثبت کنید.

اقامت

در اطراف این دره به جز چند روستای کوچک مثل گاومیر محل اقامتی وجود ندارد. روستاهای اطراف نیز برای اقامت و اسکان مسافران امکانات چندانی ندارند و ممکن است اگر آشنایی در روستا نداشته باشید خانه های شان را به شما اجاره ندهند؛ در این صورت می توانید در اطراف دره کمپ کنید که نیازمند تجهیزات کافی است یا آن که در شهرهای نزدیک مثل دزفول و اندیمشک اقامت داشته باشید.

امکانات

همان طور که گفتیم این دره بسیار بکر است و تا کیلومترها اطراف آن امکاناتی وجود ندارد و تنها چیزی که دره می تواند به شما ارزانی کند طبیعت زیبایش است که البته چیز کمی نیست؛ بنابراین اگر تنقلات، آب آشامیدنی و … می خواهید حتما در مسیر آمدن به دره تهیه کنید.

فصل سفر به دره توبیرون
بهار و تابستان: اگر از هوای بیرون دره صرف نظر کنیم، فصل بهار و تابستان (بازه زمانی اردیبهشت ماه تا آخر شهریور) بهترین فصول برای رفتن به دره هستند چون می توانید اختلاف دمای 15 درجه ای با محیط بیرون دره را تجربه کنید.

پاییز و زمستان: اگر در پاییز یا زمستان به دره بروید؛ شاید هوای بیرون به نظرتان مطبوع و خنک باشد اما هوای داخل محیط دره به شدت سرد و سوزناک می شود که به احتمال زیاد خوشایندتان نخواهد بود و چون خیس می شوید به هیچ عنوان این فصل را برای سفر به دره به شما پیشنهاد نمی کنیم.

مسیر دسترسی به دره توبیرون
آدرس: ایران، استان خوزستان، دزفول، بخش سردشت، دره توبیرون

برای رسیدن به دره دو مسیر وجود دارد:

اولین و ساده ترین مسیر، جاده دزفول- سردشت است. پس از ورود به این جاده و طی کردن حدود 15 کیلومتر از جاده به منطقه تنگه سرا می رسید. دست چپ تان یک جاده وجود دارد که پس از طی کردن حدود 6 کیلومتر به جاده خاکی می رسید که شما را به دره می رساند.

مسیر دوم، جاده دزفول- شهیون بوده که بیشتر مورد علاقه طبیعت گردان و کسانی است که به پیمایش و پیاده روی بیشتر علاقه مندند. این مسیر باریک و خاکی است، مسیر ماشین رو آن در مجاورت پرتگاه قرار دارد و کمی خطرناک است. در این مورد شما یک انتخاب دارید تا این سفر را با خیال راحت و هیجان بیشتر طی کنید آن هم استفاده از اتوبوس های بنز قدیمی است که محلی ها از آن ها برای رساندن شما به دره استفاده می کنند اگر هم خودتان خواستید این مسیر را طی کنید ترجیحا از ماشین های قدرتمند مثل جیپ و … استفاده کنید؛ البته تا نقاط زیبای دره حدود ۴ ساعت پیاده روی فاصله است.

دلیل نامگذاری

این دره از ترکیب دو کلمه “تو” و “بیرون” تشکیل شده است. واژه “تو” در گویش محلی جنوبی ها به معنی تب است و واژه “بیرون” معنای بریدن و از بین بردن می دهد. بنابراین توبیرون مکانی است که تب بر بوده و گرما را از بدن دور می کند. در گذشته مردم محلی برای التیام دردهای شان به این دره می آمدند و معتقد بودند که آب این دره خاصیت درمانی دارد.

• نکته جالب دیگری که درباره این دره بیان می کنند شباهت بسیار زیاد ورودی توبیرون با ورودی شهر پترا، یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری کشور اردن است.

توصیه ها

این دره بسیار بکر است و بخش های مختلف آن شباهت زیادی به هم دارند بنابراین امکان گم شدن زیاد است؛ پس حتما با یک راهنمای محلی یا فردی که محیط دره را به خوبی می شناسد از دره دیدن کنید.

یکی از جنبه های مثبت این دره، تمیز و دست نخورده بودن آن است. وقتی در طول مسیر دره قدم می زنید پاکیزگی دره قطعا توجه تان را جلب خواهد کرد که این ناشی از تعداد کم گردشگرانی است که از توبیرون بازدید کرده اند. پس حتما توجه داشته باشید که اگر از این مکان زیبا بازدید کردید زباله ای از خود به جا نگذارید و زباله هایی که در مسیر خود می بینید را نیز جمع آوری کنید چون طبیعت هدیه خدا به ماست و همه ما در قبالش مسئول هستیم

11: چال کندی

چال کندی دره‌ای تماشایی در بخشی از مسیر رودخانه دز است که در آن از تلاقی صخره‌های بلند و رودخانه و فرسایش سنگ‌ها در طول زمان، مناظری زیبا به وجود آمده‌اند. این دره از زیباترین و بکرترین جاهای دیدنی دزفول به شمار می‌رود و در شمال دزفول و شمال شرقی اندیمشک واقع شده است. آب و هوای معتدل دره چال کندی، گردشگران زیادی را برای فرار از گرما در فصل‌های گرم سال به این منطقه جذب می‌کند.

پیمایش دره چال کندی با پای پیاده و همراه با تجهیزات حرفه‌ای، برای علاقه‌مندان به طبیعت گردی لذت‌بخش است؛ همچنین گردشگران می‌توانند با استفاده از قایق‌های محلی نیز از شهرهای دزفول و اندیمشک به تماشای این منطقه زیبا بروند. در طول مسیر چال کندی نیزارها و علفزارهای انبوه، توجه علاقه‌مندان به عکاسی را به خود جلب می‌کند. برای آشنایی بیشتر با دره چال کندی در ادامه با ما همراه شوید.

دره چال کندی کجاست؟

آدرس: استان خوزستان، شهرستان دزفول، شمال شرقی اندیمشک، جاده سد دز 

دره چال کندی از تفرجگاه‌های زیبای خوزستان در فاصله تقریبی ۳۰ کیلومتری از شمال دزفول و ۲۵ کیلومتری از شمال شرقی اندیمشک است. در چالکندی مناظری زیبا از تلاقی صخره‌ها با رودخانه «دز» توجه گردشگران را به سوی خود جلب می‌کند. در طول مسیر صخره‌ای این دره نیزارها و علفزارهای انبوهی به چشم می‌خورند که بر زیبایی این منطقه افزوده‌اند.

چالکندی در مسیر آب خروجی از سد دز قرار دارد و کوهپایه‌های این منطقه در امتداد رشته کوه زاگرس به حاشیه رودخانه دز می‌رسند. ساختار سنگ‌های این منطقه «کنگلومرا» (Conglomerate) یا «جوش‌سنگ» است که از قطعات درشت گرد تشکیل شده است.

صخره‌های منطقه چال کندی در طول سال‌های طولانی بر اثر رسوب آبرفتی رودخانه و رطوبت بالای هوا به‌شکل کنونی درآمده‌اند. این منطقه از نواحی بکر رودخانه دز است و گونه‌های متنوع گیاهی و جانوری در آن به چشم می‌خورند.

پونه وحشی، گل گاو زبان و درختان بید در سراسر مسیر چال کندی خودنمایی می‌کنند. در بخش بالادست صخره‌ها و کوهپایه‌ها نیز جانورانی مانند شغال، روباه و بز کوهی زندگی می‌کنند. در مسیر رودخانه می‌توانید انواع ماهی و خرچنگ ‌ها را در عمق آب زلال ببینید. در میان صخره‌ها نیز پرندگانی مانند مرغ ماهیخوار و زاغ نوک‌سرخ به چشم می‌خورند.

عمق رودخانه دز در بخش‌های عمیق چال کندی نزدیک به ۳۰ متر است. عمق زیاد رودخانه و وجود دیواره‌های بلند صخره‌ای در این دره، سبب اختلاف دمای این منطقه با شهرهای اطراف آن می‌شود و در گرم‌ترین روزهای تابستان نیز آب و هوای این تفرجگاه معتدل است.

مسیر دسترسی به چال کندی

برای بازدید از منطقه چال کندی چند راه پیش رو دارید که با توجه به مبدا حرکت خود، می‌توانید بهترین مسیر را برگزینید:

• از شمال دزفول وارد جاده دزفول-شهیون شوید که در امتداد بلوار شهدای دزفول قرار دارد. در این جاده با طی مسافتی در حدود ۱۰ کیلومتر به جاده فرعی چالکندی خواهید رسید. از میانه این جاده فرعی مسیر خاکی است و تنها بخش کوتاهی از آن را می‌توانید با ماشین بروید. ادامه راه را باید در مسیری سنگلاخی و شیب‌دار در زمانی بین ۴۵ دقیقه تا یک ساعت پیاده طی کنید. برای عبور از این مسیر نیاز به آمادگی بدنی بالا، تجهیرات مناسب کوهنوردی و همراهی راهنمای آشنا به مسیر خواهید داشت.
• می‌توانید با عبور از رودخانه دز با قایق از مبدا پارک دولت دزفول به چال‌کندی برسید. از این پارک قایق‌های کرایه‌ای گردشگران را به تماشای تفرجگاه چال کندی می‌برند. دو مسیر متفاوت برای قایق‌ها وجود دارد که یکی طولانی‌تر از دیگری است. مسیر طولانی از میان علفزارها و نیزارهای انبوه عبور می‌کند و مسیر کوتاه‌تر از مقابل کت‌های دزفول (غارهای دستکند) می‌گذرد. پارک دولت در شمال دزفول و در منطقه زیبادشت قرار دارد.
• برای رسیدن به چالکندی از طریق رودخانه می‌توانید اسکله قلعه مختار در شهر اندیمشک را به‌عنوان مبدا حرکت خود انتخاب کنید.

عبور از مسیر نخست به‌سمت چال کندی که همراه با پیاده روی و صخره‌نوردی است، برای علاقه‌مندان به طبیعت گردی لطف دوچندان دارد و مسیر رودخانه‌ای برای خانواده‌ها مناسب‌تر است.

نام دره چال کندی

_{منبع عکس: باماتور، عکاس نامشخص}

روایت‌های مختلفی در خصوص وجه تسمیه چالکندی نقل می‌شود.

در طول سال‌ها به‌دلیل وقوع سیلاب‌های بزرگ در دره چال کندی، چاه‌های متعددی در این دره به وجود آمده‌اند. ریزش صخره‌ها نیز از دیگر دلایل پیدایش چاه‌های بزرگ در این منطقه هستند. این دره را به‌دلیل وجود چاله‌های بزرگ در سراسر آن، چال کندی نامیده‌اند.

بر اساس باور ساکنان روستاهای اطراف دره چال کندی، نام این منطقه نخست چال قندی بوده است. بومیان مناطق اطراف از شخصی به نام کدخدا قندی قلاوند یاد می‌کنند که بزرگ خاندان این نواحی بوده است و نام این دره را از نام او گرفته‌اند. پس از آن به مرور زمان قندی به کندی تبدیل شد و نام چال کندی بر این دره باقی ماند.

در اندیمشک چال کندی را با نام «چم سبز» می‌شناسند. در زبان لری واژه «چم» به‌معنای کنار رودخانه است. بخش دوم این نام را نیز به‌دلیل سرسبزی و رنگ آب رودخانه دز در طول این منطقه انتخاب کرده‌‌اند.

دیدنی های دره چال کندی

سراسر دره چال کندی را جاذبه‌های طبیعی زیبا پوشانده‌اند. از برجسته‌ترین جاهای دیدنی چال کندی صخره‌های زیبا و پرپیچ‌وخم آن است. میان صخره‌های این دره بخش‌هایی دنج برای عکاسی و تماشای چشم‌اندازهای زیبا خواهید یافت. آب زلال رودخانه دز نیز در مسیر چال کندی با انواع ماهی‌های رودخانه‌ای توجه گردشگران را به خود جلب می‌کند.

زلالی آب رودخانه دز، سنگ‌های کف رودخانه را در معرض دید قرار می‌دهد. میان صخره‌های این دره انواع گیاهان دارویی و معطر مانند گل گاو زبان و پونه کوهی به چشم می‌خورند که عطر آن‌ها در بهار، فضای داخل دره را پر می‌کند. درختان بید نیز در ارتفاعات مشرف بر صخره‌ها خودنمایی می‌کنند.

اگر امکان صعود به بالادست چال کندی را داشته باشید، مناظری تماشایی از پیوند رود و صخره را از فراز صخره‌ها خواهید دید. کت‌های میان صخره‌های این دره مکان‌هایی مناسب برای اتراق و رفع خستگی گردشگران هستند. کت‌ها غارهای کوچکی میان کوه هستند که در طول سال‌ها، توسط ساکنان قدیمی این نواحی برای فرار از گرمای هوا و تابش مستقیم آفتاب ساخته شده‌اند. کت‌های دزفول امروزه از جاهای دیدنی این شهرستان به شمار می‌روند و نمونه‌هایی از آن‌ها در مسیر دره چال کندی قرار دارند.

تفریحات دره چال کندی

دره‌نوردی، کوهنوردی و صخره‌نوردی

چال کندی منطقه‌ای آرام و بکر با چشم‌اندازهای زیبا است. دره‌نوردی، کوهنوردی و صخره‌نوردی بر فراز جریان رودخانه در این منطقه برای ورزشکاران حرفه‌ای لطف دوچندان دارد. اگر آمادگی بدنی بالایی ندارید نیز می‌توانید با پیاده‌روی در مسیرهای ساده‌تر و اتراق در کت‌های این دره از آرامش طبیعت و صدای جریان آب در آن لذت ببرید.

ماهیگیری

دره چال کندی برای علاقه‌مندان به ماهیگیری نیز لطف بسیار دارد. تنوع ماهی‌ها و زلالی آب رودخانه لذت ماهیگیری در رودخانه از فراز صخره‌های دره چال کندی را دوچندان می‌کنند. اگر به ماهیگیری علاقه دارید، در سفر به چال کندی لوازم و تجهیزات مناسب این تفریح را فراموش نکنید. پس از ورود به چال کندی در منطقه‌ای مناسب اتراق کنید و قلاب خود را به آب بیندازید. به خاطر داشته باشید که فصل تخم‌ریزی ماهی‌ها زمان مناسبی برای ماهیگیری در چال کندی نیست.

شنا و تفریحات آبی

شنا و آبتنی در بخش‌های مختلف دره چال کندی نیز طرفداران زیادی دارد. این منطقه به‌خصوص در ماه‌های گرم سال برای شنا مناسب است؛ اما آب رودخانه دز در این دره عمق زیادی دارد و برای شنا در آن باید مهارت کافی داشته باشید. پرش از روی صخره‌ها به داخل آب نیز در صورت رعایت موارد ایمنی از تفریحات مهیج دره چال کندی است.

در دره چال کندی امکان تجربه تفریحات آبی دیگر مانند شاتل‌سواری، قایق‌سواری، جت‌اسکی و غواصی را نیز خواهید داشت. برای این منظور باید در تورهای تفریحی دزفول از پارک دولت یا دیگر پارک‌های ساحلی در مسیر رودخانه دز شرکت کنید. برای تجربه برخی تفریحات هیجانی در این دره باید تجهیزات مناسب را همراه خود ببرید و در صورت عدم آشنایی با محیط دره چال‌کندی، برای گشت‌وگذار در آن حتما از کمک راهنمایان محلی بهره بگیرید.

بهترین زمان سفر به دره چال کندی

استان خوزستان از گرم‌ترین استان‌های جنوبی ایران است که به‌دلیل جریان رودخانه‌های دز و کارون در تابستان، رطوبت بالایی دارد. دزفول و اندیمشک نیز از گرم‌ترین شهرهای ایران به شمار می‌روند؛ اما ساختار دره چال کندی سبب تفاوت بالای اقلیم این دره با شهرهای اطراف آن شده است.

جریان دائمی رودخانه و دیواره‌های بلند صخره‌ای در بخش‌هایی از چال کندی سبب اعتدال هوا در این دره شده است. در طول روز به‌دلیل ساختار دیواره‌ها، به بعضی قسمت‌های چال کندی نور آفتاب کمی می‌رسد و این بخش‌ها همیشه خنک می‌مانند. برای بازدید از دره چال کندی می‌توانید در ماه‌های مختلف سال به این منطقه سفر کنید؛ اما اواسط خرداد تا اواسط مهر بهترین بازه زمانی برای لذت از تفریحات آبی در این دره است.

آب و هوای دره چال کندی و مناطق اطراف آن در پاییز و زمستان خنک و معتدل است؛ اما دمای آب بسیار کم می‌شود و از لذت تفریحات آبی در این زمان از سال کاسته می‌شود. بازدید از این منطقه در روزهای پربارش مناسب نیست و به‌دلیل عمق زیاد رودخانه و احتمال وقوع سیل، ممکن است خطرآفرین باشد

اقامت در دره چال کندی

دره چال کندی در مسیر رودخانه قرار دارد و ساختار صخره‌ای و سنگلاخی آن چندان مناسب برای کمپ نیست. اطراف این دره نیز آب و هوایی متفاوت از آن دارد و در تابستان بسیار گرم می ‌شود. برای کمپ در چال کندی بهتر است تنها به‌صورت روزانه و پیک‌نیک اتراق کنید و شب را در شهرها و روستاهای اطراف بگذرانید.

اقامتگاه‌های بومگردی روستاهای اطراف چال کندی از پرطرفدارترین مراکز اقامتی میان گردشگران این منطقه هستند. روستای پامنار در فاصله کوتاهی از دره چال کندی قرار دارد و اقامتگاه‌های بومگردی مانند «گشتاسب»، «دز» و «پامنار» در این روستا، گزینه‌هایی مناسب برای اقامت در نزدیکی چال کندی به شمار می‌روند.

در شهرهای اندیمشک، دزفول و روستای پاقلعه نیز امکان اقامت در خانه‌های محلی و اقامتگاه‌های بومگردی را خواهید داشت. هتل‌های دزفول و اندیمشک از دیگر گزینه‌های مناسب برای اقامت در نزدیکی چالکندی هستند که از میان آن‌ها می‌توان هتل جهانگردی و هتل آوان در شهر دزفول و هتل بزرگ اندیمشک را نام برد.

تجهیزات مورد نیاز برای بازدید از دره چال کندی

در سفر به دره چال کندی مهم‌ترین نکته، همراهی یک راهنمای محلی آشنا به مسیر با شما است. برای عبور از این دره با پای پیاده نیاز به آشنایی با برخی از قسمت‌های مسیر و مهارت شنا خواهید داشت. برای بازدید از چال کندی با قایق‌های محلی نیز حتما جلیقه نجات بپوشید و موارد ایمنی را رعایت کنید.

برای ورود به دره چال کندی حتما لباس سبک بپوشید و کفش راحت و مناسب کوهنوردی و طبیعت‌گردی به پا کنید. در صورت تمایل به آبتنی در طول مسیر این دره لباس اضافه و حوله همراه داشته باشید. کرم ضدآفتاب، عینک دودی، آب آشامیدنی کافی و کلاه آفتابگیر از دیگر لوازم مورد نیاز شما در مسیر دره چال کندی هستند.

برای صعود به بخش‌های بالادست چال کندی باید لوازم و تجهیزات کوهنوردی و صخره نوردی همراه ببرید و اگر تجربه دره نوردی در نقاط صخره‌ای و سخت را ندارید، بی‌گدار به آب نزنید. برای بازدید از این منطقه در طول فصل‌های سرد، سال لباس گرم و ضدآب را فراموش نکنید.

جاهای دیدنی اطراف دره چال کندی

دریاچه سد دز

• فاصله از چال کندی: دو کیلومتر از مسیر آبی
• آدرس: شمال شرقی دزفول، جاده دزفول-شهیون، جاده دریاچه
• سد دز در فاصله تقریبی ۳۵ کیلومتری از شمال دزفول و در میانه مسیر جاده‌ای دزفول به شهیون قرار دارد. دریاچه پشت سد دز را با نام دریاچه شهیون می‌شناسند و این منطقه از بهترین مناطق گردشگری در نزدیکی چال کندی و دزفول است. دریاچه شهیون با آبگیری پشت سد دز به وجود آمد و حدود ۵۰ سال از عمر آن می‌گذرد.
• پوشش گیاهی انبوه، رودخانه‌های جاری، کوهستان‌های بلند و تپه‌های برآمده از دریاچه شهیون از مناظر جالب توجه اطراف سد دز هستند. از تفریحات دریاچه سد دز می‌توان به قایق‌سواری، ماهیگیری، طبیعت‌گردی و کوهنوردی، کمپ در نزدیکی دریاچه شهیون و پیاده‌روی اطراف این منطقه اشاره کرد.
• برای بازدید از دریاچه شهیون و سد دز باید در مسیر دزفول به شهیون تا مسیر فرعی دریاچه شهیون پیش بروید. انتهای جاده دریاچه شما را به سد دز می‌رساند. دره چال کندی فاصله کوتاهی تا دریاچه شهیون دارد که از میان کوهستان می‌گذرد و عبور از آن برای عموم گردشگران ممکن نیست؛ اما برای استفاده از تفریحات دریاچه سد دز و کمپ در طبیعت اطراف آن باید به جاده دزفول-شهیون بروید.

تفریحگاه ساحلی دز (علی کله)

• فاصله از چال کندی: ۳۵ کیلومتری جنوب چال کندی
• آدرس: دزفول، بلوار شهدا، پشت گورستان شهیدآباد
• تفریحگاه ساحلی دز که با نام تفریحگاه «علی کله» نیز شناخته می‌شود از مراکز گردشگری دزفول در حاشیه رودخانه دز است. امکانات رفاهی مناسب و جریان زلال رودخانه دز در این تفریحگاه، آن را به مقصدی مناسب برای گشت‌وگذار و پیک‌نیک خانوادگی تبدیل کرده‌اند.
• از اواسط بهار تا اواسط مهرماه تفریحگاه ساحلی دز میزبان بیشترین تعداد گردشگر است. شنا در رودخانه از مهم‌ترین تفریحات گردشگران در این پارک به شمار می‌رود. در مجموعه علی کله امکانات دیگری مانند استخر بانوان، کمپ سرپوشیده اقامتی و رستوران نیز وجود دارند.
• کت های دزفول
• فاصله از چال کندی: ۴۰ کیلومتری جنوب چال کندی
• آدرس: شمال شهر دزفول، حاشیه رودخانه دز (مشاهده روی نقشه)
• کت های دزفول پناهگاه‌هایی دستکند برای فرار از گرمای خوزستان در زمان‌های دور بوده‌اند. باستان‌شناسان هنوز از تاریخچه پیدایش این غارهای کوچک اطلاعی ندارند؛ اما با توجه به آفتاب شدید و اقلیم گرم این نواحی، کاربری آن‌ها را مشخص کرده‌اند.
• کت های دزفول در دل صخره‌های هم جوار با رودخانه دز قرار دارند. دیواره این کت‌ها بین دو تا چهار متر است و تزئیناتی از سنگ‌های دستکند ریز و درشت داخل آن‌ها به چشم می‌خورد. کوچک‌ترین این غارها در حدود پنج متر مربع مساحت دارند و مساحت بزرگ‌ترین آن‌ها به حدود ۱۰۰ متر مربع می‌رسد.
• در گذشته میراب‌ها که کنترل ورودی تونل‌های آبرسانی و شبکه زیرزمینی آبیاری در دزفول را به عهده داشتند، در کت‌ها مستقر می‌شدند. امروزه نیز کت‌ها از محبوب‌ترین بخش‌ها در حاشیه رودخانه دز هستند. به‌خصوص در بخش‌هایی که عمق مناسب دارند، گردشگران در کت‌های مشرف بر رودخانه می‌نشینند. این کت‌ها از پایین دست رودخانه دز آغاز می‌شوند و به‌صورت پراکنده در راستای رودخانه جریان دارد. در مسیر دسترسی به دره چال کندی با قایق‌های گردشگری از دزفول از کنار کت‌های دزفول عبور خواهید کرد.
• آسیاب های آبی دزفول
• فاصله تا چال کندی: ۳۴ کیلومتری جنوب چال کندی
• آدرس: دزفول، خیابان شریعتی، میدان آیت‌الله معزی، خیابان ساحلی، رودخانه دز (مشاهده روی نقشه)
• _{منبع عکس: بلد، عکاس نامشخص}
• آسیاب های آبی دزفول بخش مهمی از بافت قدیمی این شهر هستند که قدمت نخستین سازه آن‌ها به بیش از ۱,۵۰۰ سال پیش می‌رسد. معماری زیبا و کاربری این آسیاب‌ها در دوره باستان، ویژگی‌های اصلی این سازه‌ها به شمار می‌روند. آسیاب‌های آبی دزفول در بخش‌های مختلف شهر بر رودخانه دز واقع شده‌اند و امروزه ۲۰ حلقه از آن‌ها باقی است.
• در حال حاضر با محوطه‌سازی اطراف بخشی از آسیاب های بادی دزفول و ایجاد زیرساخت‌های مناسب گردشگری، این بخش به «موزه آب» تبدیل شده است. جاده ساحلی دزفول، پارک ساحلی رعنا و پل قدیم دزفول در نزدیکی موزه آب یا آسیاب‌های آبی دزفول قرار گرفته‌اند.
• آسیاب‌های آبی دزفول در فهرست میراث ملی ایران قرار دارند و از لحاظ ساختار، شباهت زیادی به سازه‌های آبی شوشتر دارند که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
• شهر باستانی جندی شاپور
• فاصله از چال کندی: ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی چال کندی
• آدرس: جنوب شرقی دزفول، ابتدای جاده دزفول-شوشتر (مشاهده روی نقشه)
• _{منبع عکس: ایسنا، عکاس نامشخص}
• شهر باستانی جندی شاپور در نزدیکی رودخانه کارون و روستای شاه آباد واقع شده است. در زمان صفویان و به دستور فتحعلی خان روستای شاه آباد را بر خرابه‌های این شهر باستانی ساختند. شهر باستانی جندی شاپور از غرب به شوش، از شمال غربی به دزفول و از جنوب شرقی به شوشتر می‌رسد.
• شهر باستانی جندی شاپور از مهم‌ترین شهرهای ساسانیان در ایران باستان بوده است. در دوره‌های حکومت شاپور یکم و انوشیروان محصولات کشاورزی این شهر به سراسر ایران ارسال می‌شدند. این شهر باستانی دارای امکانات گسترده‌ای مانند کتابخانه، بیمارستان، دانشگاه و ضراب‌خانه بود.
• امروزه تنها ویرانه‌هایی از شهر باستانی جندی شاپور باقی مانده است که در فاصله تقریبی ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی چال کندی و ۱۵ کیلومتری دزفول قرار دارند.

_{منبع عکس: ایسنا، عکاس نامشخص}

شهر باستانی جندی شاپور در نزدیکی رودخانه کارون و روستای شاه آباد واقع شده است. در زمان صفویان و به دستور فتحعلی خان روستای شاه آباد را بر خرابه‌های این شهر باستانی ساختند. شهر باستانی جندی شاپور از غرب به شوش، از شمال غربی به دزفول و از جنوب شرقی به شوشتر می‌رسد.

شهر باستانی جندی شاپور از مهم‌ترین شهرهای ساسانیان در ایران باستان بوده است. در دوره‌های حکومت شاپور یکم و انوشیروان محصولات کشاورزی این شهر به سراسر ایران ارسال می‌شدند. این شهر باستانی دارای امکانات گسترده‌ای مانند کتابخانه، بیمارستان، دانشگاه و ضراب‌خانه بود.

امروزه تنها ویرانه‌هایی از شهر باستانی جندی شاپور باقی مانده است که در فاصله تقریبی ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی چال کندی و ۱۵ کیلومتری دزفول قرار دارند.

نکات مهم در بازدید از دره چال کندی

دره چال کندی منطقه‌ای طبیعی و بکر است که با رعایت نکات زیر در بازدید از آن، می‌توانید خاطره‌ای مانا از سفر به اطراف دزفول به دست آورید.

• برای بازدید از دره چال کندی از راهنماهای محلی کمک بگیرید یا با تورهای مجاز و معتبر به این دره سفر کنید.
• عمق آب رودخانه در این دره بالا است و برای شنا در آن نیاز به مهارت کافی خواهید داشت.
• در برخی نقاط چال کندی خطر وقوع گرداب وجود دارد؛ پس در هر مکانی شنا نکنید.
• در روزهای بارانی احتمال وقوع سیلاب در دره چال کندی زیاد است و بازدید از این دره در این روزها مناسب نیست.
• در بازدید از چال کندی با قایق‌های گردشی حتما جلیقه نجات بپوشید.
• برای بازدید از این منطقه به‌صورت پیاده، تجهیزات لازم با خود ببرید.
• برای لذت بیشتر از آب و هوای این دره در تابستان، نخستین ساعت‌های روز را انتخاب کنید.
• در بازدید از این منطقه هیچ آسیبی به طبیعت بکر نرسانید و ردی از خود باقی نگذارید.

پرسش‌های متداول

دره چال کندی کجاست؟

دره چال کندی در فاصله تقریبی ۳۰ کیلومتری شمال دزفول و ۲۵ کیلومتری شمال شرقی اندیمشک قرار دارد.

چال کندی را به چه نام‌هایی می‌شناسند؟

دره چال کندی را نخست با نام «چال قندی» می‌شناختند و ساکنان اندیمشک از آن با نام «چم سبز» یاد می‌کنند.

بهترین زمان بازدید از دره چال کندی کدام فصل است؟

بهترین زمان برای لذت از تفریحات آبی چال کندی از اواسط بهار تا اواسط مهر ماه است.

درجه سختی مسیر دره چال کندی چقدر است؟

متوسط

12: بافت تاریخی و قدیم دزفول

شهر دزفول در شمال استان خوزستان واقع شده و یکی از معدود شهرهای ایرانی است که در هسته ی اصلی شهر بافت تاریخی و هویت فرهنگی خود را تا حدود زیادی حفظ نموده است. این بافت تاریخی شامل 28 محله است که گذرهای سرپوشیده ای به نام ساباط پیوستگی این محلات را بیشتر می نماید.اکثر بناهای این بافت آجری بوده و به همین دلیل این شهر به موزه ی آجری ایران نیز شهرت دارد. در گذرهای بافت تاریخی دزفول و برخی بناهای آن آجرکاری های زیبایی به چشم می خورد که اختصاصی این شهر بوده و خوون چینی نام دارد.

13: مراکز خرید

مرکز خرید مادر

مشخصات کامل مجموعه تجاری شهر مادر :

بزرگترین هایپر در جنوب غرب ایران با زیر بنایی بالغ بر ۶۰۰۰ مترمربع

۳۴۳ واحد تجاری و رستوران سنتی و بین المللی در مجاورت و مشرف در روف گاردن

شهربازی سرپوشیده مدرن با امکانات متنوع بازی و در مساحت حدود ۲۰۰۰متر مربع

مجموعه ورزشی شامل : استخر ، سونا و جکوزی و باشگاه ورزشی ویژه بانوان مرتبط با استخر

جاذبه‌های تفریحی و گردشگری شامل:روف گاردن ، شبیه سازی آبشار شوی، آب‌نمای موزیکال، آسیاب آبی و مدل‌سازی بافت قدیم شهر دزفول

شهر کودک و محوطه بازی

سالن بولینگ، بیلیارد

سینما ۵ بعدی

سالن نمایشگاه و برگزاری مراسمات در طبقه سوم با دسترسی به باغ بام و رستوران تکنولوژی و جاذبه های فناوری

چایخانه سنتی مشرف به آبشار

نمازخانه و فضاهای فرهنگی

تعداد ۴۸۰ دستگاه پارکینگ مسقف اتومبیل

کاربری طبقات مختلف مجموعه :

۱. زیر زمین :

لوازم خانگی ، الکترونیک و موبایل ، کامپیوتر و بازیهای رایانه ای ، صوت و تصویر ، کتاب و لوازم التحریر و سی دی های آموزشی ، لوازم آشپزخانه ، صنایع دستی

۲. همکف :

پوشاک ، مانتو ، عینک مارک ، کیف و کفش و مارک ، لوازم بوتیک ، لباس های ورزشی مارک ، اسباب بازی های مارک ، آرایشی و بهداشتی مارک ، عطر و ادکلن مارک ، فروشگاههای خاص معتبر و مرتبط با سایر مشاغل این طبقه ، نمایندگی کالاهای معتبر

۳. طبقه اول :

طلا و جواهرات ساعت ، نقره و بدلیجات

۴. دوم :

پوشاک ، مانتو ، شال و روسری ، مزون ، گل فروشی

موقعیت جغرافیایی مجموعه :

قرار گرفتن پروژه بر روی دو بلوار اصلی شهر دزفول که یکی جنوب را به شمال شهر و  دیگری شرق را به غرب شهروصل می‌کند. (آفرینش – پیام آوران)

هایپر گلباران

معرفی فروشگاه گلباران دزفول

فروشگاه گل‌باران یکی از بزرگ‌ترین و مجهزترین فروشگاه‌های دزفول است. شما با رفتن به این فروشگاه می‌توانید مایحتاج یک ماه خود را از همان‌جا بخرید چراکه انواع خوراکی‌ها و مواد غذایی را پیدا خواهید کرد. فروشگاه گل‌باران از محبوبیت زیادی در میان مردم دزفول برخوردار است. همچنین در این مجتمع تجاری انواع پوشاک زنانه ، مردانه ، پسرانه ، دخترانه و کودکانه عرضه می گردد.

طبقه همکف شامل هایپر مارکت و انواع اقلام خوراکی

طبقه دوم شامل پوشاک

طبقه سوم شامل شهر بازی

طبقه چهارم شامل فودکورت

آدرس

دزفول ، بلوار ساحلی، میدان مادر ، مجتمع تجاری تفریحی گلباران ، طبقه اول

ساعت کار

 همه روزه از ساعت ۸:۳۰ صبح الی ۲۴:۰۰